Skip to content
ΑποΚοινού
ΑποΚοινού
Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία & Αυτοδιαχείρηση
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum

Τι είναι αστυφιλία; Μας ρωτούσε με αλαζονικό ύφος ο καθηγητής στο γυμνάσιο!! Κανείς δεν ήξερε….που να ξέρεις για αστυφιλία στην ελληνική επαρχία; Εκείνος αντί να μας εξηγήσει, γελούσε κι έλεγε για έναν μαθητή που κάποτε έγραψε στο μάθημα της έκθεσης ότι αστυφιλία είναι μια αρρώστια που παθαίνουν τα αμπέλια, κολλάνε τα σταφύλια δηλαδή και μαραίνονται. Ολοκλήρωνε και γελούσε με την ψυχή του. Αφού συνέρχονταν από το αυτιστικό του χιούμορ, έλεγε με σοβαρό ύφος, πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία, να έχουμε γνώσεις και να μην είμαστε σκράπες σαν τον μαθητή αυτόν. Βέβαια αρκούνταν στον ορισμό της παραπάνω έννοιας :”Αστυφιλία θεωρείται η τάση των επαρχιακών πληθυσμών να συρρέουν στα μεγάλα αστικά κεντρα αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης”, τον οποίο διατύπωνε άρτια και εμείς καλούμασταν να τον παπαγαλίσουμε και να βάλουμε άλλη μια θεωρία μέσα στο κεφαλάκι μας.
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και διαπίστωσα κύριε καθηγητή πως αντί να χλευάζεις τότε, και να ηθικολογείς περί καλών γνώσεων και “πρέπει” εκπαιδευτικών θα ήταν χρήσιμο να μας εξηγήσεις με σοβαρό ύφος πως αν δεν το ζήσεις δεν ξέρεις τι σημαίνει. Πώς όταν γίνεσαι φίλος με το άστυ, μύρια κακά έπονται.!! Επιπλέον αν έπρεπε να επιπλήξεις για κάτι τον μαθητή που ήταν εκτός θέματος , θα ήταν όχι γιατί δε γνώριζε τη σημασία της λέξης, αλλά γιατί δεν γνώριζε σχετικά με τα αμπέλια ως όφειλε καθώς ζούσε στην επαρχία. Αυτή είναι μια οπτική που εξηγεί εν μέρει πώς έφτασαν εδώ τα πράγματα.
Που εδώ; εδώ στην πρωτεύουσα Αθήνα, αλλά και σε κάθε μεγαλούπολη πλέον,στους τόπους των πολλών “αστυ-φίλων”, γιατί στη πλειοψηφία τους είναι φίλοι μόνο με το άστυ και σπάνια με κάτι άλλο. Άνθρωποι που ξεκίνησαν από τα χωριά τους για μια καλύτερη ζωή. Αλήθεια ποιος από αυτούς πιστεύει πως ζει καλύτερα σήμερα σε μια μεγαλούπολη; Ίσως προσωρινά να εξυπηρέτησε η μετακίνηση αυτή γιατί κάλυψε σίγουρα βιοποριστικές ανάγκες, αλλά στην πορεία της ζωής τους ,γιατί δε γύρισαν ποτέ πίσω;
Μια απάντηση είναι πως θα γυρίσουν τα παιδιά τους, γιατί υπάρχει σπίτι στο χωριό, μια άλλη είναι πως θα γυρίσουν όταν βγουν στη σύνταξη. Ελάχιστοι όμως επιστρέφουν, γατί βολεύονται σε μια ασφαλή καθημερινότητα,σε μια συνέχιση των πραγμάτων, σε σχέσεις που έστω και λειψές έχουν αποκτήσει με τον καιρό. Ο αστός, έχει μετασχηματιστεί σε ένα ανθρωπάριο πόλης, φοβικό, νευρωσικό, αποκομμένο από το φυσικό κάλος κι από την καλλιέργεια της γης. Οι άνθρωποι που καλλιεργούν την τροφή τους, έχουν μια ξεκάθαρη εικόνα περατότητας των πραγμάτων. Η φύση τους μαθαίνει για παράδειγμα, πως το αργότερο μέχρι Νοέμβρη μήνα, πρέπει να ξηλώσεις τις μελιτζάνες που με τόσο κόπο καλλιέργησες, για να φυτέψεις τα χειμωνιάτικα. Η φύση κάνει κύκλους με ξεκάθαρη αρχή-μέση-τέλος .Ζώντας λοιπόν αποκομμένοι, βιώνουν μια μονιμότητα των πάντων, μια αφθαρσία, που ξεκινάει από την εμφάνισή τους, μέχρι και το διαμέρισμα που με τόσο κόπο έφτιαξαν.Νοηματοδοτούν τη ζωή τους συντηρώντας τα, προφυλάσσοντας τα κεκτημένα τους, ως κόρη οφθαλμού. Μετατρέπονται σε άτομα. Ζουν μακριά από τη ζεστασιά της κοινότητας, κλεισμένο σε κουτάκια-διαμερίσματα, καταναλώνοντας χωρίς μέτρο, ξοδεύουν τη ζωή τους στα mall, ζώντας τη ζωή μέσα από τα σίριαλ και ζηλεύοντας τα σπίτια στην Εκάλη και την Κηφισιά, ενώ οι ίδιοι, στα χωριά τους, ίσως έχουν σπίτια με μεγαλύτερους κήπους και πιο όμορφες θέες.
Και βγαίνουν στο δρόμο έτοιμοι να κατασπαράξουν τις σάρκες του διπλανού τους, γιατί φυσικά δεν τους νοιάζει να βρίσουν σα λυσσασμένα σκυλιά ενώ οδηγούν,γιατί καλύπτονται από την ανωνυμία της πόλης, δεν τους ενδιαφέρει να είναι ευγενικοί με κάποιον που δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν, άσε που η ευγένεια θεωρείται είτε μειονεξία ή αντιμετωπίζεται με καχυποψία. Τα παραδείγματα είναι πολλά και αντιπροσωπευτικά του τρόπου ζωής τους. Δυστυχώς τα μεγάλα αστικά κέντρα αποτελούν πρότυπα, ιδιαίτερα για τους διψασμένους σε ερεθίσματα επαρχιώτες.
Διαστρεβλωμένα,κατά την άποψή μου, διψασμένοι, γιατί ίσως δεν εκτιμούν την ποιότητα ζωής που σου παρέχετε σε μια μικρή κοινωνία. Εκεί όπου όλα τα παραπάνω δεν απουσιάζουν, αλλά είναι σαφώς σε μικρότερη ένταση. Άσε που δεν έχεις λόγο να βρίσεις στο δρόμο, γιατί τα αυτοκίνητα είναι πολύ λιγότερα, αλλά και το βασικότερο, είσαι κυριολεκτικά 2 βήματα από κάθε προορισμό σου. Είναι κι εκείνοι που δυσανασχετούν,με το κουτσομπολιό της επαρχίας, εκεί που όλα μαθαίνονται , εκεί που έχεις χρόνο να κουτσομπολέψεις το γείτονα! Επιπλέον το κουτσομπολιό είναι ένας τρόπος να πάρεις μια απόσταση από τη δική σου ζωή, μιλώντας για τον άλλον, συγκρίνοντας τον εαυτό σου με άλλους. Ίσως και να έχει ένα κρυφό νοιάξιμο όλο αυτό και ίσως και μια ζήλια, αλλά έτσι πορεύεται ο άνθρωπος χρόνια τώρα.
Ακόμη, στο χωριό ο γείτονας θα είναι στο παράθυρο και θα παρακολουθεί τη ζωή σου κι όχι το παράθυρο στο facebook, γιατί ξέρεις, μπορεί να δει και έναν ύποπτο που πλησιάζει στην αυλή σου και να τον ρωτήσει τι γυρεύει,αποτρέποντας μια ενδεχόμενη εισβολή. Στο χωριό, σου επιτρέπεται ακόμα και να πεθάνεις σαν άνθρωπος, να σε κλάψουν οι δικοί σου άνθρωποι, γιατί για όσους δεν το γνωρίζουν στις μεγάλες πόλεις, τα νεκροτομεία “κλαίνε” τους νεκρούς,καθώς σύμφωνα με καταστατικά πολυκατοικιών απαγορεύεται να ξενυχτήσεις το νεκρό. Να είναι καλά οι πληθώρα των ειδικών που φροντίζουν για τα ανεπεξέργαστα πένθη των ανθρώπων,κουκουλώνοντάς τα με ψυχοφάρμακα. Σε μια μεγαλούπολη ούτε να πεθάνεις όπως σου αξίζει δεν μπορείς κύριε καθηγητά , πόσο μάλλον να ζείς!!!!
Πηγή:http://inagreece.gr

Share this:

  • Tweet
  • Email

Related

Category: Απόψεις, Αρχείο ΆρθρωνBy apokoinou25/12/2014Leave a comment
Share this post

Author: apokoinou

Post navigation

PreviousPrevious post:Ο παραλογισμός των προεκλογικών μαχώνNextNext post:Αφιέρωμα στη σκέψη του Κορνήλιου Καστοριάδη στα Βιβλιοπωλεία Κηρήθρες

Related posts

Πώς το Black Mirror εφαρμόζεται στην Κίνα
10/01/2019
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»
08/01/2019
Η Γη δεν θα σωθεί με καλύτερου (οικολογικού) είδους ποτηράκια καφέ μιας χρήσης
31/12/2018
Γαλοπούλα η φιλόσοφος
23/12/2018
Γνώση: ύβρις ή αρετή;
18/12/2018
Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων και τα πολιτικά ζητήματα που μας θέτει
18/12/2018

You must log in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Recent Posts
  • Αποανάπτυξη-Εργασία-Οικονομία-Θεσμικές Αλλαγές
  • Με αφορμή τις τοπικές εκλογές:Με ποιές ρεαλιστικές πολιτικές στις τοπικές κοινωνίες θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε την ευζωία των “πολλών”
  • Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ –ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ-ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ στη διαδικασία παραγωγής και διανομής της τροφής
  • Κάλεσμα στην “Αποκοινού” συνέλευση 17-19 Μαϊου
  • Για την Kοινότητα των κοινοτήτων
Recent Comments
  • Δημήτρης on Το ιδιωτικοποιημένο άτομο
  • Anonymous on Hello world!
  • wireless on ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
  • ALEXANDROS on Η πολιτική απάθεια ως σύμπτωμα
  • ThemeNectar on The Field
Archives
  • October 2019
  • May 2019
  • April 2019
  • February 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • November 2018
  • October 2018
  • September 2018
  • August 2018
  • July 2018
  • June 2018
  • May 2018
  • April 2018
  • March 2018
  • February 2018
  • January 2018
  • December 2017
  • November 2017
  • October 2017
  • September 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • December 2016
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013
  • October 2013
  • September 2013
  • August 2013
  • July 2013
  • June 2013
  • May 2013
  • April 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013
  • December 2012
  • November 2012
  • October 2012
  • September 2012
  • August 2012
  • July 2012
  • June 2012
  • May 2012
  • April 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • January 2012
  • December 2011
  • November 2011
  • October 2011
  • September 2011
  • August 2011
  • July 2011
  • June 2011
  • May 2011
  • April 2011
  • March 2011
  • February 2011
Categories
  • Books
  • Food for thought
  • Topika_Kinimata
  • Uncategorised
  • Uncategorized
  • Video
  • Απόψεις
  • Αρχείο Άρθρων
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Εκδηλώσεις
  • Συνέλευση
  • Συνεντεύξεις – Τύπος
  • Χωρίς κατηγορία
Meta
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org
Apokoinou team. Powered by Ecogaia

loading Cancel
Post was not sent - check your email addresses!
Email check failed, please try again
Sorry, your blog cannot share posts by email.
 

Loading Comments...
 

You must be logged in to post a comment.