Skip to content
ΑποΚοινού
ΑποΚοινού
Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία & Αυτοδιαχείρηση
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum

Καθρέφτης της κοινωνίας το Κοινοβούλιο. Ανέκαθεν. Τριακόσιοι εκπρόσωποι Ελλήνων πολιτών, της πλειονότητας των οποίων η στάση ζωής χαρακτηρίζεται εδώ και δεκαετίες από φιλοτομαρισμό, έλλειψη ακόμη και ίχνους διορατικότητας, πολιτισμικό και μορφωτικό έλλειμμα, κοινώς, απύθμενο κρετινισμό.
Η χώρα ενεχυριάστηκε για να “ζήσει” κι έτσι συμβαδίζει πλέον με τη νοοτροπία των πολλών εκ των κατοίκων της.
Διότι τι βλέπαμε τόσα χρόνια; Βλέπαμε Έλληνες πολίτες να ζουν και να κάνουν μόστρα με δανεικά ή με αμφίβολης προέλευσης χρήματα, να υποθηκεύουν τις ζωές των παιδιών τους για να περάσουν καλά οι ίδιοι, να σαβουρώνουν όσα μπορούν και να προσπαθούν ο καθένας ως αυθεντικός idiot να εξασφαλίσει το δικό του παιδί την ίδια στιγμή που του φόρτωνε τη ζωή με δάνεια, να ψηφίζει με γνώμονα το ατομικό του συμφέρον, να καταστρέφει το φυσικό κεφάλαιο και την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας για να αποκομίσει γρήγορα κέρδη, να εξευτελίζεται κάνοντας κωλοτούμπες μπροστά σε κάθε επενδυτή, να έχει χάσει δια παντός την ψυχή του, την καλαισθησία του, την αγάπη για τον τόπο που γεννήθηκε, να έχει γίνει αναπτυξιολάγνος και να καταστρέφει κάθε μέρα την πατρίδα του φτιάχνοντας κακόγουστες και ασύμβατες με το περιβάλλον κατασκευές με μόνο σκοπό το οικονομικό όφελος.
Ακόμα και περιοχές με παράδοση σε ψυχή (π.χ. Κρήτη) γέμισαν με γελοίους νεόπλουτους, οι οποίοι φτιάχτηκαν εις βάρος του τόπου που τους γέννησε, ξεπούλησαν ή κατέστρεψαν ό,τι τους κληροδότησαν οι πρόγονοί τους, έκαναν την Ελλάδα γυαλιστερό μπιζού για να γεμίσουνε την τσέπη τους με χρήμα, να περνάνε καλά, να πουλάνε μούρη και να έχουνε θράσος μέγα για να λοιδωρούν και να απειλούν όσους πονούσαν με την κατάντια και χτυπούσαν πολιτικά καμπανάκια κινδύνου.
Σαρώσανε και καταστρέψανε την Ελλάδα οι αμόρφωτοι νεοέλληνες παραδίδοντας τη γη και το ύδωρ τους με αντίτιμο τα γυαλιστερά καθρεφτάκια που τους κούνησαν μπρος στα μάτια τους οι επενδυτές, πέσανε κατόπιν με τη μούρη στα δάνεια τσιμπωντας στα διαφημιστικά καλέσματα των τοκογλύφων, δίχως να βλέπουν το αγκίστρι όπως κάθε αμόρφωτος που δεν έχει σφαιρική αίσθηση της πραγματικότητας γύρω του, και βρεθήκανε ξαφνικά με την πορτοφόλα φίσκα να μην πιστεύουνε στα μάτια τους το πόσο εύκολο ήτανε τελικά να φτιαχτεί κανείς σ’ αυτή τη ζήση. Νομίσανε πως τα χαρτονομίσματα ήτανε το παν. Πως ήτανε δικά τους και πως θα τα δώσουνε στα τέκνα τους για να χουνε καλή ζωή και μέλλον. Είχανε μια χώρα δική τους και μέσα σε λίγα χρόνια την κάνανε αριθμούς σε τραπεζικές καταθέσεις. Δεν σκέφτηκαν ποτέ πως όσο εύκολος φάνταζε ο χρηματικός πλουτισμός άλλο τόσο εύκολα θα ερχόταν και η χρεοκοπία. Νιώθανε δυνατοί με φουσκωμένες τσέπες. Κι έτσι ψηφίζανε τους εκπροσώπους τους. Με κριτήριο μοναχά την τσέπη και την ανάπτυξη. Λεφτά και αμορφωσιά. Το χειρότερο ζευγάρωμα. Απ’ αυτό προκύψανε εδώ και τόσα χρόνια όλα αυτά τα εκτρώματα στις κατά τόπους Τοπικές Αυτοδιοικήσεις και βέβαια στο Κοινοβούλιο.
Και τώρα που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, τώρα που τα τέκνα των νεοελλήνων βρίζουν την προηγούμενη γενιά για την κατάντια που τους επεφύλασσε ταίζοντάς τα φούμαρα, τώρα που οι ίδιοι οι καταστροφείς της χώρας τους και της ζωής τους αλλά και της ζωής όσων ανέκαθεν διαφωνούσαν και αντιδρούσαν στην τακτική τους, βρίζουν τους πολιτικούς τους αντιπροσώπους, αυτοί, οι βουλευτές και κυβερνώντες, συμπεριφέρονται όπως οι ίδιοι οι ψηφοφόροι τους κατά το παρελθόν. Ως γνήσιοι εκπρόσωποί τους, κατά την προ δύο τουλάχιστον χρόνια προεκλογική περίοδο, οι Έλληνες βουλευτές δεν δίστασαν ούτε να στήσουν γυμνά τα οπίσθιά τους στους τραπεζίτες δίνοντας σε αυτούς την πρωτοκαθεδρία στην εξουσία, ούτε να συνεχίσουν να τάζουν μια ανάπτυξη χερίστης πλέον μορφής και ασέβειας για τον τόπο, ούτε βέβαια να σταματούν τον απερίσκεπτο δανεισμό υποθηκεύοντας ακόμα πιο πολλές μελλοντικές γενιές. Το “ας σωθούμε τώρα από τον γκρεμό, έστω και με λάθος τρόπο και μετά βλέπουμε”, που είχε το θράσος να πει στην αγόρευσή του ο Σαμαράς μέσα στη Βουλή ζητώντας την υπερψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης, περικλείει σε μια φράση τα πάντα. Όλα όσα επί δεκαετίες οδήγησαν ως εδώ. Το “ας πάρουμε τώρα το διακοποδάνειο να περάσουμε καλά και μετά έχει ο Θεός” του κάθε πικραμένου. Η Ελλάδα του διακοποδάνειου μπορεί να κατέρρευσε βίαια αλλά τα τελευταία της σταγονίδια, αυτά που απέκτησαν εξουσία σε περασμένη ανεπιστρεπτί χαλαρών ηθών εποχή, αντιστέκονται και καθορίζουν ακόμα τη μοίρα της με στόχο να μην την αφήσουν ποτέ να ξεφύγει από το παρελθόν της. Η ζωή όμως προχωρά γοργά, πιο γοργά από πριν, και αναπόφευκτα οι νέες γενιές θα τους εξαφανίσουν.
Γιάννης Μακριδάκης

Share this:

  • Tweet
  • Email

Related

Category: ΑπόψειςBy apokoinou14/02/2012Leave a comment
Share this post

Author: apokoinou

Post navigation

PreviousPrevious post:Τράπεζα σπόρωνNextNext post:Άμεση δημοκρατία και επανατοπικοποιημένη ελληνική κοινωνία του Γιώργου Κολέμπα

Related posts

Πώς το Black Mirror εφαρμόζεται στην Κίνα
10/01/2019
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»
08/01/2019
Η Γη δεν θα σωθεί με καλύτερου (οικολογικού) είδους ποτηράκια καφέ μιας χρήσης
31/12/2018
Γαλοπούλα η φιλόσοφος
23/12/2018
Γνώση: ύβρις ή αρετή;
18/12/2018
Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων και τα πολιτικά ζητήματα που μας θέτει
18/12/2018

You must log in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Recent Posts
  • Αποανάπτυξη-Εργασία-Οικονομία-Θεσμικές Αλλαγές
  • Με αφορμή τις τοπικές εκλογές:Με ποιές ρεαλιστικές πολιτικές στις τοπικές κοινωνίες θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε την ευζωία των “πολλών”
  • Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ –ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ-ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ στη διαδικασία παραγωγής και διανομής της τροφής
  • Κάλεσμα στην “Αποκοινού” συνέλευση 17-19 Μαϊου
  • Για την Kοινότητα των κοινοτήτων
Recent Comments
  • Δημήτρης on Το ιδιωτικοποιημένο άτομο
  • Anonymous on Hello world!
  • wireless on ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
  • ALEXANDROS on Η πολιτική απάθεια ως σύμπτωμα
  • ThemeNectar on The Field
Archives
  • October 2019
  • May 2019
  • April 2019
  • February 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • November 2018
  • October 2018
  • September 2018
  • August 2018
  • July 2018
  • June 2018
  • May 2018
  • April 2018
  • March 2018
  • February 2018
  • January 2018
  • December 2017
  • November 2017
  • October 2017
  • September 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • December 2016
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013
  • October 2013
  • September 2013
  • August 2013
  • July 2013
  • June 2013
  • May 2013
  • April 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013
  • December 2012
  • November 2012
  • October 2012
  • September 2012
  • August 2012
  • July 2012
  • June 2012
  • May 2012
  • April 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • January 2012
  • December 2011
  • November 2011
  • October 2011
  • September 2011
  • August 2011
  • July 2011
  • June 2011
  • May 2011
  • April 2011
  • March 2011
  • February 2011
Categories
  • Books
  • Food for thought
  • Topika_Kinimata
  • Uncategorised
  • Uncategorized
  • Video
  • Απόψεις
  • Αρχείο Άρθρων
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Εκδηλώσεις
  • Συνέλευση
  • Συνεντεύξεις – Τύπος
  • Χωρίς κατηγορία
Meta
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org
Apokoinou team. Powered by Ecogaia

 

Loading Comments...
 

You must be logged in to post a comment.

    loading Cancel
    Post was not sent - check your email addresses!
    Email check failed, please try again
    Sorry, your blog cannot share posts by email.