Skip to content
ΑποΚοινού
ΑποΚοινού
Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία & Αυτοδιαχείρηση
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum

του Γιάννη Μπίλλα

Ο καλός της συμμετείχε στην παρέλαση για τελευταία φορά. Το ίδιο κι ο γιός της –αυτός για πρώτη φορά. Ο νονός με ένα κοινό φίλο θα ερχόταν ανήμερα της 25ης Μαρτίου για να γιορτάσει το βαφτιστικό του, Ευάγγελο στο όνομα (διπλή γιορτή όπως ήδη ξέρετε απ’ τα σχολικά σας χρόνια). Το τσιμπούσι περιελάμβανε κοτόπιτα, κοτόπουλο με μήλα και μηλόπιτα από τα χεράκια της –μιας που ο νονός επιθυμεί πάντα μια πίτα στο τσιμπούσι.
Το δίλημμα εμφανές: ή χάνει την παρέλαση και το να καμαρώσει αυτούς που αγαπά ή το τσιμπούσι μεταφέρεται σε κάποιο ταβερνείο. Κάτι ιδεολογήματα του καλού της ότι θα προτιμούσε να ζει σε μια ευνομούμενη κοινωνία, όπου οι μαθητές θα ήταν περήφανοι για τον τόπο τους με τα καθαρά ποτάμια (μιας και η παρέλαση γίνεται πάντα δίπλα στο Ληθαίο ποταμό), όπου οι γονείς τους θα είχαν δουλειές, παροχές υγείας και διάφορα άλλα τέτοια ιδεολογικοπολιτικά, προσέκρουσαν στη θέλησή της να ετοιμάσει το τσιμπούσι και να παρακολουθήσει την παρέλαση.
-Βοήθησέ με να μεταφέρω το φουρνάκι και τα υλικά για την κοτόπιτα στο χώρο της παρέλασης αλλιώς δεν έχει τσιμπούσι, είπε η μαγείρισσα.
Νωρίς το πρωί της Κυριακής λοιπόν, φορτωμένα στο αγροτικό τα απαραίτητα για την παρασκευή φαγητού –φουρνάκι, κατσαρολικά, κρεμμύδια, σκόρδα, δάφνη, σαφράν (κρόκος Κοζάνης), μπαχαρικά κ. ά.– βρήκαν τη θέση τους στην κεντρική πλατεία της πόλης των Τρικάλων, μιας και ήθελε να νιώσει ως επίσημη καμαρώνοντας το γιό της και τον καλό της. Έτσι κάλυψε και το μεγάλο κενό της απουσίας των επισήμων (βοήθειά μας!). Σ’ αυτό συνέβαλε και ο φόβος των αρχών να στήσουν εξέδρα επισήμων προς αποφυγή επεισοδίων.
Μια μπαλαντέζα βρέθηκε, ρεύμα από κάποιο περίπτερο γνωστού περιπτερά και το κοτόπουλο –αλανιάρικο είπαμε– άρχισε να σιγοβράζει (σε χαμηλή φωτιά για να απελευθερώσει καλύτερα τα αρώματά του). Σε άλλο «μάτι» του φούρνου ετοιμαζόταν το κοτόπουλο με μήλα (κι αυτό σε χαμηλή φωτιά). Η δε μηλόπιτα ήταν από νωρίς στο φούρνο (αυτή σε υψηλή φωτιά για να κάνει κρούστα).
Κάτι μυστικοί αστυνομικοί την παρατηρούσαν από ώρα να μαγειρεύει, να κόβει τα κρεμμύδια, το μαϊδανό, το σκόρδο, να δοκιμάζει το φαγητό, να ανοιγοκλείνει το φουρνάκι, να σιγοτραγουδάει κι απορούσαν, μιας και δεν είχαν καμιά οδηγία για την αντιμετώπιση ανάλογων συμβάντων.
-Τι κάνουμε τώρα, συνάδελφε;
-Περιμένετε να ρωτήσουμε πιο κεντρικά, τους είπαν από το κέντρο.  Έτσι η ώρα περνούσε, το φαγητό ψήνονταν, η κοτόπιτα ήδη μοσχοβολούσε.
-Μυρωδιά από κρόκο Κοζάνης; είπε κάποιος μυστικός.
-Όχι άσχετε, ψιλοκομμένος μαϊντανός..!, απάντησε ο διοικητής.
-Τι λέτε; ρωτάει το κέντρο.
-Όχι, όχι, δε μιλάμε σε σένα κέντρο.
Στο μεταξύ πλησίαζε η ώρα της παρέλασης∙ δώδεκα παρά, το σημείο που στηνόταν συνήθως η εξέδρα των επισήμων άδειo, ο κόσμος απέναντι και γύρω από την εστία μαγειρέματος αυξανόταν συνεχώς, ένα σνιφ-σνιφ ακουγόταν και διάφορες συζητήσεις γίνονταν για το αν μυρίζει λάδι, κανέλα ή κρεμμύδι.
-Μια πρέζα αλατάκι ακόμη και τα φαγητό είναι έτοιμο, μουρμούρισε η μαγείρισσα.
Η παρέλαση άρχισε τη στιγμή που τα φαγητά βγήκαν από τη φωτιά. Όσοι περνούσαν έστριβαν το κεφάλι δεξιά προς το μέρος του μαγέρικου, οι κεφαλές  μαθητών και στρατιωτών ήταν υπερυψωμένες με μια ελαφρά κλίση προς τα δεξιά, για να πιάσουν όλες τις μυρωδιές, γουργούριζε λίγο περίεργα η κοιλιά τους. Το κέντρο κάποια στιγμή απάντησε στους μυστικούς να προσέξουν τη μαγείρισσα και το φουρνάκι. «Φοβόμαστε ότι κάτι μαγειρεύει» είπαν.
Μα ήταν ήδη αργά. Οι μυστικοί παράτησαν την ενδοσυνεννόηση ζαλισμένοι από την μυρωδιά της μηλόπιτας. Η μαγείρισσα καμάρωσε για τον καλό της (για τελευταία φορά είπαμε) και για το γιό της (για πρώτη φορά είπαμε). Φόρτωσε το φουρνάκι στο αγροτικό, την κοτόπιτα, τη μηλόπιτα, το κοτόπουλο με μήλα (ποικιλίας τζόνα-γκαλά, αυτό δεν το είπαμε) και κίνησε για το σπίτι της να υποδεχτεί το νονό του μικρού της γιού και τους φίλους.
– Νομίζω, κύριοι, η κοτόπιτα είναι πιο σπουδαία και πιο νόστιμη από την παρέλαση, είπε η μαγείρισσα, και οι συνδαιτυμόνες συμφώνησαν μουγκρίζοντας από ευχαρίστηση.
Γιάννης Μπίλλας
 

Share this:

  • Tweet
  • Email

Related

Category: ΑπόψειςBy apokoinou25/03/2012Leave a comment
Share this post

Author: apokoinou

Post navigation

PreviousPrevious post:«Ανταμικό» – Μάρτιος 2012: Προετοιμασία αυτοδιαχειριζόμενου αγρούNextNext post:Το μάθημα της πατάτας. Του Γιάννη Μηλιού

Related posts

Πώς το Black Mirror εφαρμόζεται στην Κίνα
10/01/2019
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»
08/01/2019
Η Γη δεν θα σωθεί με καλύτερου (οικολογικού) είδους ποτηράκια καφέ μιας χρήσης
31/12/2018
Γαλοπούλα η φιλόσοφος
23/12/2018
Γνώση: ύβρις ή αρετή;
18/12/2018
Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων και τα πολιτικά ζητήματα που μας θέτει
18/12/2018

You must log in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Recent Posts
  • Αποανάπτυξη-Εργασία-Οικονομία-Θεσμικές Αλλαγές
  • Με αφορμή τις τοπικές εκλογές:Με ποιές ρεαλιστικές πολιτικές στις τοπικές κοινωνίες θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε την ευζωία των “πολλών”
  • Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ –ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ-ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ στη διαδικασία παραγωγής και διανομής της τροφής
  • Κάλεσμα στην “Αποκοινού” συνέλευση 17-19 Μαϊου
  • Για την Kοινότητα των κοινοτήτων
Recent Comments
  • Δημήτρης on Το ιδιωτικοποιημένο άτομο
  • Anonymous on Hello world!
  • wireless on ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
  • ALEXANDROS on Η πολιτική απάθεια ως σύμπτωμα
  • ThemeNectar on The Field
Archives
  • October 2019
  • May 2019
  • April 2019
  • February 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • November 2018
  • October 2018
  • September 2018
  • August 2018
  • July 2018
  • June 2018
  • May 2018
  • April 2018
  • March 2018
  • February 2018
  • January 2018
  • December 2017
  • November 2017
  • October 2017
  • September 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • December 2016
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013
  • October 2013
  • September 2013
  • August 2013
  • July 2013
  • June 2013
  • May 2013
  • April 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013
  • December 2012
  • November 2012
  • October 2012
  • September 2012
  • August 2012
  • July 2012
  • June 2012
  • May 2012
  • April 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • January 2012
  • December 2011
  • November 2011
  • October 2011
  • September 2011
  • August 2011
  • July 2011
  • June 2011
  • May 2011
  • April 2011
  • March 2011
  • February 2011
Categories
  • Books
  • Food for thought
  • Topika_Kinimata
  • Uncategorised
  • Uncategorized
  • Video
  • Απόψεις
  • Αρχείο Άρθρων
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Εκδηλώσεις
  • Συνέλευση
  • Συνεντεύξεις – Τύπος
  • Χωρίς κατηγορία
Meta
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org
Apokoinou team. Powered by Ecogaia

 

Loading Comments...
 

You must be logged in to post a comment.

    loading Cancel
    Post was not sent - check your email addresses!
    Email check failed, please try again
    Sorry, your blog cannot share posts by email.