Skip to content
ΑποΚοινού
ΑποΚοινού
Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία & Αυτοδιαχείρηση
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum

Του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, επισκέπτη καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στις ΗΠΑ

Χθες το βράδυ έμαθα δύο πράγματα που δεν γνώριζα – κι ένιωσα ντροπή που δεν τα γνώριζα. Και γι’ αυτό θέλω, ιδίως αυτές τις μέρες που κοπάζει η κακοφωνία των «αγορών» και επικρατεί μια κάποια κατάνυξη, να μοιραστώ αυτά που έμαθα και τις τύψεις μου -για την έως τώρα άγνοιά μου- μαζί σας.

Το πρώτο αφορά την πιο αρχαία προσωπογραφία. Την αρχαιότερη απεικόνιση ανθρώπινου προσώπου, που διασώζεται ακέραια, πολύχρωμη, πανέμορφη, ζωγραφισμένη σε βράχο, με εμβαδόν πάνω από ένα τετραγωνικό μέτρο. Η ηλικία της ξεπερνά τα τριάντα χιλιάδες χρόνια. Και να ήταν μόνο αυτό! Δεν είναι μόνο μία. Πρόκειται για χιλιάδες (!) τέτοιες προσωπογραφίες, άλλες μικρότερες σε μέγεθος, άλλες μεγαλύτερες, όλες τους μεγάλου κάλλους, η καθεμιά τους αποτύπωση της ιστορίας της ανθρώπινης μορφής και του ανθρώπινου φαντασιακού, όσον αφορά τη μορφή των προγόνων, του «άλλου», του «εαυτού» μας.
Τα αριστουργήματα αυτά, όπως έμαθα μόλις χθες, βρίσκονται στο Ακρωτήρι Burrup, στο βορειοανατολικό μέρος της Αυστραλίας, το οποίο κατοικείται εδώ και σαράντα με πενήντα χιλιάδες χρόνια από τους ίδιους ανθρώπους – οι οποίοι πριν από χιλιετίες έφτασαν στην Αυστραλία έχοντας διαβεί τα ρηχά νερά του πελάγους μεταξύ Ινδονησίας και Αυστραλίας, πριν λιώσουν οι πάγοι και τα νερά βαθύνουν. Ετσι, αφού τα νερά βάθυναν και η μετανάστευση προς την Αυστραλία σταμάτησε, μέχρι που κατέφθασαν οι Ευρωπαίοι το 18ο αιώνα, οι άνθρωποι αυτοί είχαν χιλιάδες χρόνια καιρό για να μάθουν να ζουν αρμονικά με την πανέμορφη εκείνη γωνιά της Αυστραλίας και να αναπτύξουν την τέχνη της προσωπογραφίας. Οι δεκάδες χιλιάδες ζωγραφιές (μεγάλων μάλιστα διαστάσεων) που άφησαν πίσω τους αποτελούν μοναδικό, συνεχές αρχείο απεικόνισης ανθρώπων και φύσης παγκοσμίως. Απεικονίζουν όχι μόνο την ανθρώπινη μορφή, αλλά και ζώα που σήμερα έχουν εξαφανιστεί, όνειρα και μύθους, ακόμα και τα ιστιοφόρα των Ευρωπαίων, τα οποία οι ιθαγενείς έβλεπαν να περνούν από τις θάλασσές τους. Αποτελούν, υπό μία έννοια, κάτι αντίστοιχο με μια εικαστική σύμπτυξη του Λούβρου και της Παλαιάς Διαθήκης, σε ένα τεράστιο εικαστικό, ιστορικό, αρχαιολογικό πάρκο.
Το δεύτερο που έμαθα, για το οποίο ντρέπομαι ακόμα πιο πολύ, είναι ότι αυτές οι πολύτιμες προσωπογραφίες, αυτό το πλούσιο αρχείο της ανθρωπότητας, καταστρέφονται καθημερινά από μπουλντόζες εταιρείας φυσικού αερίου που τις συνθλίβουν στο διάβα τους προς τα σημεία εξόρυξης, μετατρέποντάς τες σε άμορφα μπάζα με τα οποία φτιάχνουν… χωματόδρομους, για να περνούν οι νταλίκες και τα εξορυκτικά μηχανήματα της εταιρείας. Μάλιστα, αναγνώστη. Στο βωμό της «ανάπτυξης», οι αδυσώπητες μηχανές μιας πάμπλουτης εταιρείας, με γιγάντια δύναμη και μυαλό κατσαρίδας, λιώνουν, καταστρέφουν, ποδοπατούν, μετατρέπουν σε μπάζα αυτόν το θησαυρό. Κι εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτα. Φαντάζεστε μια αντίστοιχη εταιρεία να πολτοποιεί τα μοναστήρια του Αγίου Ορους, τον αρχαιολογικό χώρο στις Μυκήνες, το Stonehenge της Αγγλίας και το Λούβρο; Να τα μετατρέπει σε μπάζα, πάνω από τα οποία να περνούν οι νταλίκες της; Θα είχε ξεσηκωθεί η υφήλιος.
Αναρωτήθηκα γιατί δεν τα γνώριζα όλα αυτά. Η απάντηση δεν με ξάφνιασε, καθώς μου θύμισε «δικές μας» καταστάσεις. Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Αυστραλίας είναι αλυσοδεμένη με τα συμφέροντα αυτών των εταιρειών εξόρυξης, καθώς τα έσοδα από τα ορυχεία, το αέριο και τις πετρελαιοπηγές είναι ο μόνος λόγος που η Αυστραλία δεν έχει υποστεί τις συνέπειες της Κρίσης. Παράλληλα, οι διευθυντές της εν λόγω εταιρείας είναι μέλη των διοικητικών συμβουλίων των (λίγων) μεγάλων εφημερίδων και καναλιών της Δ. Αυστραλίας, αλλά και της χώρας συνολικά. Οι ίδιοι άνθρωποι που αφήνουν τους δημοσιογράφους τους να καταδικάζουν τους Ταλιμπάν για την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς του Αφγανιστάν, συγκαλύπτουν ενεργά το πολιτιστικό ολοκαύτωμα της εταιρείας τους στην ίδια τους τη χώρα.
Ας διαδώσουμε τα νέα αυτής της μεγίστης ύβρεως.
 
Πηγή:
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 4-5 Μάη 2013
 

Share this:

  • Tweet
  • Email

Related

Category: Απόψεις, Αρχείο ΆρθρωνBy apokoinou07/05/2013Leave a comment
Share this post

Author: apokoinou

Post navigation

PreviousPrevious post:Εργατική αυτοδιαχείριση στη ΒενεζουέλαNextNext post:Το νέο βιβλίο του Σερζ Λατούς

Related posts

Πώς το Black Mirror εφαρμόζεται στην Κίνα
10/01/2019
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»
08/01/2019
Η Γη δεν θα σωθεί με καλύτερου (οικολογικού) είδους ποτηράκια καφέ μιας χρήσης
31/12/2018
Γαλοπούλα η φιλόσοφος
23/12/2018
Γνώση: ύβρις ή αρετή;
18/12/2018
Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων και τα πολιτικά ζητήματα που μας θέτει
18/12/2018

You must log in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Recent Posts
  • Αποανάπτυξη-Εργασία-Οικονομία-Θεσμικές Αλλαγές
  • Με αφορμή τις τοπικές εκλογές:Με ποιές ρεαλιστικές πολιτικές στις τοπικές κοινωνίες θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε την ευζωία των “πολλών”
  • Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ –ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ-ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ στη διαδικασία παραγωγής και διανομής της τροφής
  • Κάλεσμα στην “Αποκοινού” συνέλευση 17-19 Μαϊου
  • Για την Kοινότητα των κοινοτήτων
Recent Comments
  • Δημήτρης on Το ιδιωτικοποιημένο άτομο
  • Anonymous on Hello world!
  • wireless on ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
  • ALEXANDROS on Η πολιτική απάθεια ως σύμπτωμα
  • ThemeNectar on The Field
Archives
  • October 2019
  • May 2019
  • April 2019
  • February 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • November 2018
  • October 2018
  • September 2018
  • August 2018
  • July 2018
  • June 2018
  • May 2018
  • April 2018
  • March 2018
  • February 2018
  • January 2018
  • December 2017
  • November 2017
  • October 2017
  • September 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • December 2016
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013
  • October 2013
  • September 2013
  • August 2013
  • July 2013
  • June 2013
  • May 2013
  • April 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013
  • December 2012
  • November 2012
  • October 2012
  • September 2012
  • August 2012
  • July 2012
  • June 2012
  • May 2012
  • April 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • January 2012
  • December 2011
  • November 2011
  • October 2011
  • September 2011
  • August 2011
  • July 2011
  • June 2011
  • May 2011
  • April 2011
  • March 2011
  • February 2011
Categories
  • Books
  • Food for thought
  • Topika_Kinimata
  • Uncategorised
  • Uncategorized
  • Video
  • Απόψεις
  • Αρχείο Άρθρων
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Εκδηλώσεις
  • Συνέλευση
  • Συνεντεύξεις – Τύπος
  • Χωρίς κατηγορία
Meta
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org
Apokoinou team. Powered by Ecogaia

loading Cancel
Post was not sent - check your email addresses!
Email check failed, please try again
Sorry, your blog cannot share posts by email.
 

Loading Comments...
 

You must be logged in to post a comment.