Skip to content
ΑποΚοινού
ΑποΚοινού
Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία & Αυτοδιαχείρηση
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
Συντάκτης:
Τάσος Τσακίρογλου
Οταν η Ινδία πιέστηκε ανάλογα τη δεκαετία του ’90 από την Παγκόσμια Τράπεζα, έκανα μια ανάλυση και απέδειξα ότι το ένα τρίτο του χρέους ήταν επιδοτήσεις για χημικά λιπάσματα για τη γεωργία ή για φράγματα που κατέστρεφαν τη φύση. Είμαι σίγουρη πως κάτι ανάλογο έχει γίνει και στην Ελλάδα με το χρέος.
• Εχετε δηλώσει ότι «το κυρίαρχο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης λειτουργεί ενάντια στη ζωή». Τι ακριβώς εννοείτε;
Η ζωή βρίσκεται στη φύση, στη γη, στη βιοποικιλότητα, αλλά και στους ανθρώπους και στην κοινωνία. Είναι αυτή η διαδικασία διατήρησης της ζωής που πρέπει να είναι κοινωνικά δημοκρατική. Το παρόν οικονομικό μοντέλο καταστρέφει βέβαια τη φύση και τον πλανήτη και τα στοιχεία το δείχνουν ξεκάθαρα. Στην Ινδία, και όχι μόνο, έχουμε ακραία καιρικά φαινόμενα. Παντού εξαφανίζονται διάφορα είδη ζωής, το νερό λιγοστεύει εξαιτίας της υπερβολικής κατανάλωσής του. Ολα αυτά μας δείχνουν γιατί το οικονομικό μοντέλο τού σήμερα είναι ενάντια στη ζωή και τη φύση. Οσον αφορά την κοινωνία, σπρώχνει όλο και περισσότερους ανθρώπους στην πείνα, καθώς δεν παράγονται τρόφιμα, αλλά εμπορεύματα με σκοπό το κέρδος, αφού αυτό είναι πολύ πιο κερδοφόρο. Το ίδιο αυτό σύστημα κλέβει τους αγρότες. Τριακόσιες χιλιάδες Ινδοί αγρότες έχουν αυτοκτονήσει, καθώς το σύστημα τους βούλιαξε στα χρέη, προκειμένου να τους πουλά όλο και περισσότερους σπόρους και χημικά. Οι σπόροι είναι κοινό κτήμα και δεν χρειαζόμαστε βιομηχανική γεωργία. Λόγω της διατροφής βλέπουμε επιδημίες διαβήτη και καρκίνου. Στις ΗΠΑ, κάθε δεύτερο παιδί θα γεννιέται με αυτισμό. Πρέπει λοιπόν να μετασχηματίσουμε τη ζωή και την ευημερία μας.
• Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών είναι μια κοινή πρακτική της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας. Πώς συνδέονται αυτές οι πρακτικές με τη φτώχεια και τον εκτοπισμό εκατομμυρίων ανθρώπων;
Οι βάσεις της ζωής είναι η γη, το νερό και οι βιολογικοί πόροι και οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο μπορούν να ζήσουν μια καλή ζωή, έχοντας ένα κομμάτι γης, καθαρό πόσιμο νερό, τα αναγκαία φάρμακα και σπόρους για να καλλιεργούν. Ολοι οι πολιτισμοί διατήρησαν την έννοια των «κοινών» (αγαθών). Μπορεί η γη να καλλιεργούνταν από μικροκαλλιεργητές, αλλά ήταν ένα κοινό αγαθό. Η ιδιωτικοποίηση αυτών των πόρων έχει γίνει πηγή αποκόμισης κερδών. Εάν είμαι αγρότης, πρέπει να πληρώνω δικαιώματα στη «Μονσάντο», γιατί διαφορετικά δεν θα έχω σπόρους. Ως ανθρώπινη ύπαρξη χρειάζομαι νερό και εάν αυτό ιδιωτικοποιηθεί -όπως επιχειρήθηκε και στην Ελλάδα- τότε τι θα χρειαστεί να πληρώσω γι’ αυτό; Αυτά που πρέπει να πληρώσουμε για τα ιδιωτικοποιημένα κοινά αγαθά μάς ρίχνουν στη φτώχεια. Ενα από τα προβλήματα του υπάρχοντος οικονομικού μοντέλου είναι ότι τα μετρά όλα με χρήμα. Η οικονομία υπάρχει για χιλιάδες χρόνια, όμως τα τελευταία πενήντα χρόνια οι αριθμοί κυριαρχούν στη ζωή μας. Πώς μετρούν την ανάπτυξη; Οσο περισσότερα εμπορεύματα κυκλοφορούν και όσο περισσότερες ανταλλαγές γίνονται τόσο πιο αναπτυγμένοι θεωρούμαστε. Εάν έχω ένα ισχυρό δημόσιο σύστημα ύδρευσης, όλοι θα έχουν νερό, αλλά δεν θα υπάρχουν κέρδη. Οταν το νερό ιδιωτικοποιείται και αυτό φέρνει αύξηση των εμπορικών συναλλαγών, τότε η ζωή των απλών ανθρώπων οδηγείται στη φτώχεια. Σήμερα, ευτυχώς, ενενήντα πέντε σχέδια ιδιωτικοποίησης του νερού διεθνώς έχουν ηττηθεί από τις διαμαρτυρίες των λαών. Φυσικά όλοι πρέπει να πληρώνουμε φόρους για τη στήριξη των δημόσιων συστημάτων, όμως αυτό είναι άλλο πράγμα από την τιμή του νερού ως εμπορικού προϊόντος. Η ίδια η φύση του νερού αλλάζει τότε.
• Σ’ αυτό το πλαίσιο, συμφωνείτε με τον Σερζ Λατούς στην ανάγκη για ένα κίνημα «αποανάπτυξης» ως εξέλιξη της πολιτικής οικολογίας;
Φυσικά, αλλά το πρόβλημα είναι πως όταν τόσοι πολλοί άνθρωποι πεινούν, θα πρέπει να διευκρινίσεις για ποιο πράγμα μιλάς όταν λες «αποανάπτυξη». Να δεις ποιο είναι το μέτρο της. Πρέπει να υπάρχει ανάπτυξη στο θέμα της δημόσιας υγείας και των δημόσιων υποδομών. Γι’ αυτό χρειάζεσαι την ανάπτυξη, η οποία πρέπει να αφορά την ευζωία και την ευημερία των ανθρώπων και όχι την ανάπτυξη των εμπορικών συναλλαγών.
• Η εμμονή της ατέρμονης ανάπτυξης έχει αποικιοποιήσει το φαντασιακό των ανθρώπων και σ’ αυτό το επίπεδο συνιστά μια νίκη των κυρίαρχων ελίτ και των μεγάλων επιχειρήσεων. Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε πολιτικά τη μεγαμηχανή του καπιταλισμού;
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με δύο τρόπους. Πρώτα, μετατοπίζοντας την όλη συζήτηση από το αφηρημένο πεδίο, διότι εκεί μόνο μπορεί να υπάρξει ατέρμονη ανάπτυξη. Στον πραγματικό κόσμο υπάρχουν όρια στην ανάπτυξη. Γι’ αυτό πρέπει να προσγειώσουμε τη συζήτηση στην πραγματικότητα. Δεύτερον, όταν άρχισα πριν από σαράντα χρόνια να ασχολούμαι με την οικολογία, όλοι νόμιζαν ότι πρόκειται για μια πολυτέλεια. Σήμερα, το οικολογικό είναι το πιο γρήγορα αναπτυσσόμενο κίνημα στον κόσμο. Πρωταγωνιστούν οι ίδιοι οι αγρότες, οι οποίοι χρειάζονται τεράστια ποσά για χημικά φυτοφάρμακα και πλέον δεν ελέγχουν τα χρέη τους. Διεκδικούν μια οικολογική γεωργία. Είναι πολλές οι φορές που δεν μπορώ να φάω κάποια τρόφιμα εξαιτίας των χημικών που περιέχουν. Πρέπει να αρχίσουμε να αποκτάμε την εμπειρία μιας καλύτερης ζωής. Και καλύτερη ζωή δεν σημαίνει περισσότερο καταναλωτισμό. Καλύτερη ζωή δεν σημαίνει περισσότερες οικονομικές συναλλαγές. Σημαίνει μεγαλύτερη ευζωία. Και στο επίπεδο αυτής της καλύτερης ζωής είναι που το παλιό οικοδόμημα θα καταρρεύσει. Ομως το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο βασίζεται στην ψεύτικη ιδέα της ατέρμονης ανάπτυξης και αντικαθιστά όλες τις ανθρώπινες αξίες με την απληστία. Μας λέει ότι η απληστία είναι κάτι καλό. Ο μόνος τρόπος για να το αντιμετωπίσεις αυτό είναι να το παρακάμψεις. Να παρακάμψεις όλες αυτές τις ψεύτικες ιδέες και αξίες. Και μπορούμε να φτιάξουμε κάτι εναλλακτικό δουλεύοντας κατ’ αρχάς στο επίπεδο των κοινοτήτων. Και όσο πολλαπλασιάζουμε αυτές τις κοινότητες τόσο θα διατηρούμε και τους σπόρους. Στην Ινδία πλέον εκατομμύρια αγρότες διατηρούν τους σπόρους, ενώ έχουν επανέλθει και σχεδόν χαμένες ποικιλίες. Ετσι θα πάμε προς μια οικολογική γεωργία.
• Πώς βλέπετε την κρίση στην ευρωζώνη και την κατάσταση στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό που επιφυλάσσουν για όλους μας: μια πολιτική λιτότητας. Νομίζουν ότι μ’ αυτή την πολιτική θα μας κάνουν να πληρώσουμε, ώστε να συνεχιστεί αυτό το μοντέλο που προκάλεσε την κρίση. Οταν η Ινδία πιέστηκε ανάλογα τη δεκαετία του ‘90 από την Παγκόσμια Τράπεζα, έκανα μια ανάλυση και απέδειξα ότι το ένα τρίτο του χρέους ήταν επιδοτήσεις για χημικά λιπάσματα για τη γεωργία ή για φράγματα που κατέστρεφαν τη φύση. Είμαι σίγουρη πως κάτι ανάλογο έχει γίνει και στην Ελλάδα με το χρέος. Είναι ένα χρέος που η Ευρώπη επέβαλε στην Ελλάδα και το οποίο η Ελλάδα δεν χρειαζόταν. Και τώρα το χρησιμοποιούν για να πουν ότι «θα πάρουμε το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας σας» μέσω της ψεύτικης ιδέας της λιτότητας. Η κρίση χρέους έχει γιγαντωθεί σε όλο τον κόσμο. Ισως χρειάζεται να κάνουμε ένα Ιωβηλαίο (μορατόριουμ) για το χρέος και να μνημονεύσουμε και τα κινήματα κατά του χρέους, τα οποία ήταν πολύ ισχυρά τη δεκαετία του 2000. Η Ελλάδα πρέπει να πει «συγγνώμη, Ιωβηλαίο για το χρέος». Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι Ινδοί αγρότες. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι είμαστε μια παγκόσμια οικογένεια με ίσα δικαιώματα.
 

Ποιά είναι

«Η δρ Βαντάνα Σίβα είναι διεθνώς γνωστή περιβαλλοντολόγος, επιστήμονας και φιλόσοφος, φεμινίστρια, ακτιβίστρια και συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1952 στην Ουταρακάνδη στην Ινδία και οι γονείς της ήταν αφοσιωμένοι υποστηρικτές του Μαχάτμα Γκάντι, ο οποίος είναι και ο κεντρικός άξονας επιρροής της φιλοσοφίας της. Ελαβε το διδακτορικό της στην Πυρηνική Φυσική με θέμα «Κρυφές Μεταβλητές και Μη Τοπικότητα στην Κβαντική Θεωρία», στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο στον Καναδά. Τα τελευταία 35 χρόνια έχει αφιερώσει τη ζωή της στην προστασία της φύσης και την υπεράσπιση του δικαιώματος των ανθρώπων στην πρόσβαση των φυσικών πόρων – στα δάση, τη βιοποικιλότητα, το νερό και τη γη». (Από κείμενο του Παναγιώτη Σαϊνατούδη, εμπνευστή της τράπεζας σπόρου Πελίτι, στο Παρανέστι)
Πηγή:efsyn

Share this:

  • Tweet
  • Email

Related

Category: Απόψεις, Αρχείο Άρθρων, Συνεντεύξεις - ΤύποςBy apokoinou26/04/2015Leave a comment
Share this post

Author: apokoinou

Post navigation

PreviousPrevious post:Οι επιθέσεις στο Charlie Hebdo και η στάση της ΑριστεράςNextNext post:Θέλεις Παπαδόπουλο μαλάκα;

Related posts

Πώς το Black Mirror εφαρμόζεται στην Κίνα
10/01/2019
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»
08/01/2019
Η Γη δεν θα σωθεί με καλύτερου (οικολογικού) είδους ποτηράκια καφέ μιας χρήσης
31/12/2018
Γαλοπούλα η φιλόσοφος
23/12/2018
Γνώση: ύβρις ή αρετή;
18/12/2018
Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων και τα πολιτικά ζητήματα που μας θέτει
18/12/2018

You must log in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Recent Posts
  • Αποανάπτυξη-Εργασία-Οικονομία-Θεσμικές Αλλαγές
  • Με αφορμή τις τοπικές εκλογές:Με ποιές ρεαλιστικές πολιτικές στις τοπικές κοινωνίες θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε την ευζωία των “πολλών”
  • Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ –ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ-ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ στη διαδικασία παραγωγής και διανομής της τροφής
  • Κάλεσμα στην “Αποκοινού” συνέλευση 17-19 Μαϊου
  • Για την Kοινότητα των κοινοτήτων
Recent Comments
  • Δημήτρης on Το ιδιωτικοποιημένο άτομο
  • Anonymous on Hello world!
  • wireless on ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
  • ALEXANDROS on Η πολιτική απάθεια ως σύμπτωμα
  • ThemeNectar on The Field
Archives
  • October 2019
  • May 2019
  • April 2019
  • February 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • November 2018
  • October 2018
  • September 2018
  • August 2018
  • July 2018
  • June 2018
  • May 2018
  • April 2018
  • March 2018
  • February 2018
  • January 2018
  • December 2017
  • November 2017
  • October 2017
  • September 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • December 2016
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013
  • October 2013
  • September 2013
  • August 2013
  • July 2013
  • June 2013
  • May 2013
  • April 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013
  • December 2012
  • November 2012
  • October 2012
  • September 2012
  • August 2012
  • July 2012
  • June 2012
  • May 2012
  • April 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • January 2012
  • December 2011
  • November 2011
  • October 2011
  • September 2011
  • August 2011
  • July 2011
  • June 2011
  • May 2011
  • April 2011
  • March 2011
  • February 2011
Categories
  • Books
  • Food for thought
  • Topika_Kinimata
  • Uncategorised
  • Uncategorized
  • Video
  • Απόψεις
  • Αρχείο Άρθρων
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Εκδηλώσεις
  • Συνέλευση
  • Συνεντεύξεις – Τύπος
  • Χωρίς κατηγορία
Meta
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org
Apokoinou team. Powered by Ecogaia

loading Cancel
Post was not sent - check your email addresses!
Email check failed, please try again
Sorry, your blog cannot share posts by email.
 

Loading Comments...
 

You must be logged in to post a comment.