Skip to content
ΑποΚοινού
ΑποΚοινού
Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία & Αυτοδιαχείρηση
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
Αλληλέγγυα Οικονομία; Όχι, δεν είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο. Δεν έχει, επίσης, σχέση με τους “φόρους αλληλεγγύης”, την “Πράσινη Ανάπτυξη” και άλλα θρασύτατα οξύμωρα που εκτοξεύονται τελευταία από τα χείλη των κυβερνώντων. Η Οικονομία μας περνάει δύσκολες στιγμές, μας λένε, και απαιτούνται θυσίες και πόνος για να ορθοποδήσει. Σε όλο τον πλανήτη, και ειδικά στη χώρα μας, πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο και με λιγότερες απολαβές, να ανεχτούμε την ανεργία και τη φτώχεια, να συμβιβαστούμε με την υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Πρέπει να αρρωστήσουμε εμείς, με λίγα λόγια, για να “σωθεί” εκείνη.
Ο παραλογισμός αυτής της εικόνας είναι προφανής, προφανή και τα ερωτήματα: Είναι, π.χ., δυνατόν η Οικονομία να είναι κάτι ουδέτερο, ανεξάρτητο από τα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα; Αν όχι, μήπως είναι ένας πανίσχυρος μηχανισμός εξουσίας προς όφελος λίγων; Είμαστε αναγκασμένοι να εξαρτόμαστε από δυνάμεις που δεν ελέγχουμε; Και το πιο σημαντικό: Μπορούμε να δημιουργήσουμε δίκτυα οικονομικών συναλλαγών που να βελτιώνουν και να ομορφαίνουν τις ζωές όλων μας, αντί να ζούμε για την Οικονομία των λίγων;
Τις σκέψεις αυτές δεν τις κάνουμε για πρώτη φορά τώρα. Επτά χρόνια πριν, όταν ο μύθος της “ισχυρής Ελλάδας” των Ολυμπιακών και της καταναλωτικής “ευημερίας” ξεγελούσε ακόμη πολύ κόσμο, τα ίδια ερωτήματα οδήγησαν μια ομάδα ανθρώπων στην ίδρυση του Συνεταιρισμού “Ο Σπόρος”. Εμπνευσμένοι από κινήματα σε μακρινές χώρες, που αντιστέκονται στις ίδιες δυνάμεις που σήμερα σπρώχνουν και την ελληνική κοινωνία στο περιθώριο, αποφασίσαμε να πειραματιστούμε με την πρακτική του εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου. Ενός εμπορίου, δηλαδή, που, αντί για το κέρδος των πολυεθνικών και των τοπικών μεσαζόντων, θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολλών: Την αξιοπρεπή ανταμοιβή των παραγωγών, την πρόσβαση σε ποιοτικά προϊόντα σε όσο το δυνατόν πιο προσιτή τιμή για τους καταναλωτές, την αρμονική συνύπαρξη με το φυσικό περιβάλλον. Θέλαμε αυτές οι επιδιώξεις, που συχνά συγκρούονται μεταξύ τους, να ρυθμίζονται μέσα από την ανάπτυξη σχέσεων αμοιβαιότητας και τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων και όχι από το “αόρατο χέρι της αγοράς”.
Τα χρόνια που πέρασαν, αποδείχθηκε ότι δεν πετάγαμε στα σύννεφα ούτε ήμασταν μόνοι. Ο Σπόρος “φύτρωσε” και αγκαλιάστηκε από χιλιάδες ανθρώπους που προμηθεύονται και διακινούν τα προϊόντα του εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου σε όλη την Ελλάδα. Δημιουργήθηκαν νέα αντίστοιχα εγχειρήματα, αλλά και μια πληθώρα πρωτοβουλιών και δικτύων με παρόμοιο σκεπτικό που δραστηριοποιούνται σε άλλους οικονομικούς τομείς (καφενεία κολλεκτίβες, χώροι αχρήματων συναλλαγών, δίκτυα ανταλλαγής προϊόντων, υπηρεσιών και γνώσεων, αλληλέγγυα ιατρεία, κ.α.). Ήρθαμε σε επαφή με ανάλογες προσπάθειες στο εξωτερικό και αντιληφθήκαμε με χαρά ότι έχουν προχωρήσει πολύ μακρύτερα από εμάς. Ότι το κίνημα της Αλληλέγγυας Οικονομίας όχι απλά δεν είναι ανέκδοτο, αλλά αποτελεί μια άλλη πραγματικότητα που ολοένα και επεκτείνεται σε όλο τον πλανήτη. Και έτσι, απαντήσαμε το πιο σημαντικό ερώτημά μας: Ναι, μπορούμε.

Μέσα από αυτή τη διαδρομή, το φθινόπωρο του 2011 ξεκίνησε τη λειτουργία του ο μη-κερδοσκοπικός Συνεταιρισμός για την Αλληλέγγυα Οικονομία “Συν-Αλλοις”. Γεννήθηκε μέσα από μια πολύμηνη διαδικασία εσωτερικής διαβούλευσης του Σπόρου, όπου διαπιστώθηκε η ανάγκη καλύτερης οργάνωσης και υποστήριξης του διευρυνόμενου δικτύου διακίνησης των προϊόντων του εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου. Στον πυρήνα, λοιπόν, του “Συν-Αλλοις” βρίσκεται μια εργασιακή κοοπερατίβα, που δουλεύει ώστε ο καφές του κινήματος των ζαπατίστας και τα άλλα προϊόντα των αγωνιζόμενων παραγωγών του παγκόσμιου Νότου (ζάχαρη, κακάο, τσάι κ.α.) να φτάσουν σε όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους, βάσει πάντα των αρχών που θέσαμε στο “Σπόρο” τα προηγούμενα χρόνια. Είναι, επίσης, η δική μας πρόταση απέναντι στο ζοφερό εργασιακό τοπίο των ημερών μας, για μια εργασία δημιουργική, ισότιμη και με κοινωνικό νόημα.
Εκτός από κέντρο διακίνησης σε πανελλαδικό επίπεδο, ο χώρος μας στο Θησείο λειτουργεί και ως σημείο διάθεσης των προϊόντων. Εκεί φιλοξενούμε και μια πληθώρα ελληνικών προϊόντων, τα οποία προμηθευόμαστε απ’ευθείας από εγχώριους παραγωγούς και συνεταιρισμούς, με τη μικρότερη δυνατή οικονομική επιβάρυνση για το κοινό. Πέρα, όμως, από τα προϊόντα, θέλουμε ο χώρος μας να αποτελέσει και σημείο διακίνησης ιδεών και ανταλλαγής γνώσεων. Στο πλαίσιο αυτό, διαμορφώνουμε το ευρύχωρο πατάρι μας ώστε να φιλοξενεί εκδηλώσεις και συνευρέσεις, ελπίζοντας να συνεισφέρουμε στη γέννηση και νέων πρωτοβουλιών.
Αν, διαβάζοντας τα παραπάνω, αναρωτηθεί κάποιος “ποιοι τρελοί κάνουν τέτοια όνειρα στις μέρες που ζούμε”, ελάτε να μας δείτε. Και μη νομίζετε ότι δεν έχει περάσει και απ” τα δικά μας μυαλά η ίδια απορία. Γνωρίζουμε, όμως, ότι οι ιδέες μας είναι, πέρα από επιθυμητές, λογικές και εφαρμόσιμες. Μέσα στη σύγχυση και τις δυσκολίες που δημιουργεί η καταρρέουσα Οικονομία τους, ζούμε τις κρίσιμες στιγμές που θα διαμορφώσουν τη διάδοχη κατάσταση. Το αν αυτή θα είναι καλύτερη ή χειρότερη από την προηγούμενη, είναι στα χέρια όλων μας. Δεν έχουμε, άλλωστε, κάτι να χάσουμε. Στις μέρες που ζούμε, θα ήμασταν τρελοί αν δεν δοκιμάζαμε να κάνουμε τα όνειρά μας πράξη.
 
Πηγή : http://synallois.org/
Μέσα από αυτή τη διαδρομή, το φθινόπωρο του 2011 ξεκίνησε τη λειτουργία του ο μη-κερδοσκοπικός Συνεταιρισμός για την Αλληλέγγυα Οικονομία “Συν-Αλλοις”. Γεννήθηκε μέσα από μια πολύμηνη διαδικασία εσωτερικής διαβούλευσης του Σπόρου, όπου διαπιστώθηκε η ανάγκη καλύτερης οργάνωσης και υποστήριξης του διευρυνόμενου δικτύου διακίνησης των προϊόντων του εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου. Στον πυρήνα, λοιπόν, του “Συν-Αλλοις” βρίσκεται μια εργασιακή κοοπερατίβα, που δουλεύει ώστε ο καφές του κινήματος των ζαπατίστας και τα άλλα προϊόντα των αγωνιζόμενων παραγωγών του παγκόσμιου Νότου (ζάχαρη, κακάο, τσάι κ.α.) να φτάσουν σε όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους, βάσει πάντα των αρχών που θέσαμε στο “Σπόρο” τα προηγούμενα χρόνια. Είναι, επίσης, η δική μας πρόταση απέναντι στο ζοφερό εργασιακό τοπίο των ημερών μας, για μια εργασία δημιουργική, ισότιμη και με κοινωνικό νόημα.
Εκτός από κέντρο διακίνησης σε πανελλαδικό επίπεδο, ο χώρος μας στο Θησείο λειτουργεί και ως σημείο διάθεσης των προϊόντων. Εκεί φιλοξενούμε και μια πληθώρα ελληνικών προϊόντων, τα οποία προμηθευόμαστε απ’ευθείας από εγχώριους παραγωγούς και συνεταιρισμούς, με τη μικρότερη δυνατή οικονομική επιβάρυνση για το κοινό. Πέρα, όμως, από τα προϊόντα, θέλουμε ο χώρος μας να αποτελέσει και σημείο διακίνησης ιδεών και ανταλλαγής γνώσεων. Στο πλαίσιο αυτό, διαμορφώνουμε το ευρύχωρο πατάρι μας ώστε να φιλοξενεί εκδηλώσεις και συνευρέσεις, ελπίζοντας να συνεισφέρουμε στη γέννηση και νέων πρωτοβουλιών.
Αν, διαβάζοντας τα παραπάνω, αναρωτηθεί κάποιος “ποιοι τρελοί κάνουν τέτοια όνειρα στις μέρες που ζούμε”, ελάτε να μας δείτε. Και μη νομίζετε ότι δεν έχει περάσει και απ” τα δικά μας μυαλά η ίδια απορία. Γνωρίζουμε, όμως, ότι οι ιδέες μας είναι, πέρα από επιθυμητές, λογικές και εφαρμόσιμες. Μέσα στη σύγχυση και τις δυσκολίες που δημιουργεί η καταρρέουσα Οικονομία τους, ζούμε τις κρίσιμες στιγμές που θα διαμορφώσουν τη διάδοχη κατάσταση. Το αν αυτή θα είναι καλύτερη ή χειρότερη από την προηγούμενη, είναι στα χέρια όλων μας. Δεν έχουμε, άλλωστε, κάτι να χάσουμε. Στις μέρες που ζούμε, θα ήμασταν τρελοί αν δεν δοκιμάζαμε να κάνουμε τα όνειρά μας πράξη.
 
Πηγή : http://synallois.org/
– See more at: http://www.tokaravani.gr/2013/11/sineterismos-gia-tin-allilengia-ikonomia-sin-allis/#sthash.Yd7zCKLN.dpuf
Αλληλέγγυα Οικονομία; Όχι, δεν είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο. Δεν έχει, επίσης, σχέση με τους “φόρους αλληλεγγύης”, την “Πράσινη Ανάπτυξη” και άλλα θρασύτατα οξύμωρα που εκτοξεύονται τελευταία από τα χείλη των κυβερνώντων. Η Οικονομία μας περνάει δύσκολες στιγμές, μας λένε, και απαιτούνται θυσίες και πόνος για να ορθοποδήσει. Σε όλο τον πλανήτη, και ειδικά στη χώρα μας, πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο και με λιγότερες απολαβές, να ανεχτούμε την ανεργία και τη φτώχεια, να συμβιβαστούμε με την υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Πρέπει να αρρωστήσουμε εμείς, με λίγα λόγια, για να “σωθεί” εκείνη.
Ο παραλογισμός αυτής της εικόνας είναι προφανής, προφανή και τα ερωτήματα: Είναι, π.χ., δυνατόν η Οικονομία να είναι κάτι ουδέτερο, ανεξάρτητο από τα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα; Αν όχι, μήπως είναι ένας πανίσχυρος μηχανισμός εξουσίας προς όφελος λίγων; Είμαστε αναγκασμένοι να εξαρτόμαστε από δυνάμεις που δεν ελέγχουμε; Και το πιο σημαντικό: Μπορούμε να δημιουργήσουμε δίκτυα οικονομικών συναλλαγών που να βελτιώνουν και να ομορφαίνουν τις ζωές όλων μας, αντί να ζούμε για την Οικονομία των λίγων;
Τις σκέψεις αυτές δεν τις κάνουμε για πρώτη φορά τώρα. Επτά χρόνια πριν, όταν ο μύθος της “ισχυρής Ελλάδας” των Ολυμπιακών και της καταναλωτικής “ευημερίας” ξεγελούσε ακόμη πολύ κόσμο, τα ίδια ερωτήματα οδήγησαν μια ομάδα ανθρώπων στην ίδρυση του Συνεταιρισμού “Ο Σπόρος”. Εμπνευσμένοι από κινήματα σε μακρινές χώρες, που αντιστέκονται στις ίδιες δυνάμεις που σήμερα σπρώχνουν και την ελληνική κοινωνία στο περιθώριο, αποφασίσαμε να πειραματιστούμε με την πρακτική του εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου. Ενός εμπορίου, δηλαδή, που, αντί για το κέρδος των πολυεθνικών και των τοπικών μεσαζόντων, θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολλών: Την αξιοπρεπή ανταμοιβή των παραγωγών, την πρόσβαση σε ποιοτικά προϊόντα σε όσο το δυνατόν πιο προσιτή τιμή για τους καταναλωτές, την αρμονική συνύπαρξη με το φυσικό περιβάλλον. Θέλαμε αυτές οι επιδιώξεις, που συχνά συγκρούονται μεταξύ τους, να ρυθμίζονται μέσα από την ανάπτυξη σχέσεων αμοιβαιότητας και τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων και όχι από το “αόρατο χέρι της αγοράς”.
Τα χρόνια που πέρασαν, αποδείχθηκε ότι δεν πετάγαμε στα σύννεφα ούτε ήμασταν μόνοι. Ο Σπόρος “φύτρωσε” και αγκαλιάστηκε από χιλιάδες ανθρώπους που προμηθεύονται και διακινούν τα προϊόντα του εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου σε όλη την Ελλάδα. Δημιουργήθηκαν νέα αντίστοιχα εγχειρήματα, αλλά και μια πληθώρα πρωτοβουλιών και δικτύων με παρόμοιο σκεπτικό που δραστηριοποιούνται σε άλλους οικονομικούς τομείς (καφενεία κολλεκτίβες, χώροι αχρήματων συναλλαγών, δίκτυα ανταλλαγής προϊόντων, υπηρεσιών και γνώσεων, αλληλέγγυα ιατρεία, κ.α.). Ήρθαμε σε επαφή με ανάλογες προσπάθειες στο εξωτερικό και αντιληφθήκαμε με χαρά ότι έχουν προχωρήσει πολύ μακρύτερα από εμάς. Ότι το κίνημα της Αλληλέγγυας Οικονομίας όχι απλά δεν είναι ανέκδοτο, αλλά αποτελεί μια άλλη πραγματικότητα που ολοένα και επεκτείνεται σε όλο τον πλανήτη. Και έτσι, απαντήσαμε το πιο σημαντικό ερώτημά μας: Ναι, μπορούμε.
– See more at: http://www.tokaravani.gr/2013/11/sineterismos-gia-tin-allilengia-ikonomia-sin-allis/#sthash.Yd7zCKLN.dpuf

Share this:

  • Tweet
  • Email

Related

Category: Απόψεις, Αρχείο ΆρθρωνBy apokoinou14/11/2013Leave a comment
Share this post

Author: apokoinou

Post navigation

PreviousPrevious post:Φοβᾶμαι… Ποίημα του Μανώλη ΑναγνωστάκηNextNext post:Δικαίωμα στη σχόλη: Το παράδειγμα Ρούσβελτ και το ελληνικό αντιπαράδειγμα

Related posts

Πώς το Black Mirror εφαρμόζεται στην Κίνα
10/01/2019
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»
08/01/2019
Η Γη δεν θα σωθεί με καλύτερου (οικολογικού) είδους ποτηράκια καφέ μιας χρήσης
31/12/2018
Γαλοπούλα η φιλόσοφος
23/12/2018
Γνώση: ύβρις ή αρετή;
18/12/2018
Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων και τα πολιτικά ζητήματα που μας θέτει
18/12/2018

You must log in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Recent Posts
  • Αποανάπτυξη-Εργασία-Οικονομία-Θεσμικές Αλλαγές
  • Με αφορμή τις τοπικές εκλογές:Με ποιές ρεαλιστικές πολιτικές στις τοπικές κοινωνίες θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε την ευζωία των “πολλών”
  • Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ –ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ-ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ στη διαδικασία παραγωγής και διανομής της τροφής
  • Κάλεσμα στην “Αποκοινού” συνέλευση 17-19 Μαϊου
  • Για την Kοινότητα των κοινοτήτων
Recent Comments
  • Δημήτρης on Το ιδιωτικοποιημένο άτομο
  • Anonymous on Hello world!
  • wireless on ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
  • ALEXANDROS on Η πολιτική απάθεια ως σύμπτωμα
  • ThemeNectar on The Field
Archives
  • October 2019
  • May 2019
  • April 2019
  • February 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • November 2018
  • October 2018
  • September 2018
  • August 2018
  • July 2018
  • June 2018
  • May 2018
  • April 2018
  • March 2018
  • February 2018
  • January 2018
  • December 2017
  • November 2017
  • October 2017
  • September 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • December 2016
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013
  • October 2013
  • September 2013
  • August 2013
  • July 2013
  • June 2013
  • May 2013
  • April 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013
  • December 2012
  • November 2012
  • October 2012
  • September 2012
  • August 2012
  • July 2012
  • June 2012
  • May 2012
  • April 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • January 2012
  • December 2011
  • November 2011
  • October 2011
  • September 2011
  • August 2011
  • July 2011
  • June 2011
  • May 2011
  • April 2011
  • March 2011
  • February 2011
Categories
  • Books
  • Food for thought
  • Topika_Kinimata
  • Uncategorised
  • Uncategorized
  • Video
  • Απόψεις
  • Αρχείο Άρθρων
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Εκδηλώσεις
  • Συνέλευση
  • Συνεντεύξεις – Τύπος
  • Χωρίς κατηγορία
Meta
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org
Apokoinou team. Powered by Ecogaia

loading Cancel
Post was not sent - check your email addresses!
Email check failed, please try again
Sorry, your blog cannot share posts by email.
 

Loading Comments...
 

You must be logged in to post a comment.