Skip to content
ΑποΚοινού
ΑποΚοινού
Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία & Αυτοδιαχείρηση
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum

του Κώστα Νικολάου

Ο προσδιορισμός του νερού ως κοινωνικού αγαθού ή ως εμπορεύματος είναι θεμελιώδους σημασίας, διότι υπαγορεύει ευθέως τη δυνατότητα δημόσιας ή ιδιωτικής διαχείρισής του.
Η αντιπαράθεση για την ιδιωτική ή δημόσια διαχείριση του νερού δεν είναι καινούργια. Διεξάγεται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Τα τελευταία όμως χρόνια, αυτή η αντιπαράθεση δεν είναι πλέον μόνο θεωρητική. Υπάρχουν αποτελέσματα ερευνών, που προκύπτουν από συγκεκριμένες εφαρμογές διαφορετικών μοντέλων διαχείρισης σε πολλές και διαφορετικές χώρες του κόσμου.
Ποιά είναι τα αποτελέσματα από την ιδιωτική διαχείριση του νερού, όπου αυτή εφαρμόσθηκε παγκόσμια; Ποιά είναι τα αποτελέσματα από τη δημόσια ή/και κοινοτική διαχείριση του νερού; Τί συμπεράσματα προκύπτουν συγκρίνοντας τα αποτελέσματα αυτών των δύο βασικών μοντέλων διαχείρισης; Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα, που θα επιχειρηθεί να απαντηθούν συνοπτικά στο κείμενο που ακολουθεί.
Η κατάσταση διεθνώς και το θεσμικό πλαίσιο
Το 2010, τα Ηνωμένα Έθνη δηλώνουν ότι η πρόσβαση σε καθαρό νερό και υγιεινή είναι ανθρώπινο δικαίωμα [1]. Μια δεκαετία πριν, είχε εκδοθεί η Ευρωπαϊκή Οδηγία – Πλαίσιο περί Υδάτων, η οποία μεταξύ άλλων: α) καθορίζει ότι το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν όπως οποιοδήποτε άλλο, αλλά θα πρέπει να θεωρείται κληρονομιά, β) προτρέπει τις χώρες να παρέχουν υπηρεσίες ύδατος σε λογική τιμή γι’ αυτούς που το χρειάζονται, γ) ενθαρρύνει όλους τους πολίτες να συμμετέχουν στην προστασία και τη διαχείριση των υδάτων [2]. Το 2003, η Ελλάδα εναρμονίζει το εθνικό δίκαιο με τις διατάξεις αυτής της Οδηγίας [3]. Επίσης, με αφορμή το 6ο Παγκόσμιο Φόρουμ Νερού 2012, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δηλώνει ότι το νερό είναι κοινός πόρος της ανθρωπότητας και η πρόσβαση στο πόσιμο νερό είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα [4].
Πώς όμως υλοποιήθηκε μέχρι σήμερα και πώς θα υλοποιηθεί στο μέλλον αυτό το διεθνές θεσμικό πλαίσιο για το νερό, σε έναν κόσμο, όπου 884 εκατομμύρια άνθρωποι (περίπου το 13% του παγκόσμιου πληθυσμού) δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και 2,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι (περίπου το 37% του παγκόσμιου πληθυσμού) δεν έχουν πρόσβαση σε συστήματα υγιεινής; [5] Ποιά μοντέλα διαχείρισης νερού θα αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα ενός κόσμου, όπου σε όλο σχεδόν το βόρειο ημισφαίριο δεν υπάρχει καμιά σπανιότητα νερού (ούτε φυσική ούτε οικονομική), ενώ υπάρχει οικονομική σπανιότητα νερού στο νότιο ημισφαίριο και φυσική σπανιότητα σε μια ζώνη που ξεκινά από τη βόρεια Αφρική και συνεχίζει στη μέση Ανατολή, στον Περσικό Κόλπο και φθάνει μέχρι την άκρη της Ασίας; [6].
Το μοντέλο της σύμπραξης δημόσιου-ιδιωτικού (ΣΔΙ)
Εδώ και 20 χρόνια, οι υποστηρικτές της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών παροχής νερού, αντιμετωπίζοντας το νερό ως εμπόρευμα, υποσχέθηκαν παγκόσμια αυξημένες επενδύσεις και μεγάλη αποτελεσματικότητα στη διαχείριση του νερού παγκόσμια. Έτσι, το 2010, το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού είχε νερό από ιδιωτικές εταιρείες [7]. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτό δεν συνέβη μόνο σ’ εκείνα τα μέρη του κόσμου, που υπάρχει φυσική ή οικονομική σπανιότητα, αλλά και στις ΗΠΑ και ιδίως στην Ευρώπη, που κανενός είδους σπανιότητα δεν υφίσταται.
Στις ΗΠΑ, η ιδιωτική ύδρευση ήταν κυρίαρχη μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Στη Γαλλία, από τα μέσα του 19ου αιώνα εφαρμοζόταν η σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού (ΣΔΙ) στη διαχείριση του νερού. Πρόκειται για το ονομαζόμενο «Γαλλικό μοντέλο». Στο «Γαλλικό μοντέλο» ΣΔΙ, οι επενδύσεις και η ιδιοκτησία των υποδομών ανήκουν στο δημόσιο και η διαχείριση – διανομή του νερού στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό το μοντέλο αποτέλεσε κατά κύριο λόγο τη βάση για την ιδιωτικοποίηση διεθνώς της ύδρευσης και είχε μεγάλη οικονομική υποστήριξη. Από το 1989 η Παγκόσμια Τράπεζα προωθεί την ιδιωτικοποίηση. Για παράδειγμα, το 2002, την ενίσχυσε με 21,8 δισεκατομμύρια δολάρια σε 86 συστήματα ύδρευσης σε υπό ανάπτυξη χώρες.
Ποιά ήταν λοιπόν τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης; Από μια έρευνα για την ιδιωτικοποίηση στις ΗΠΑ, κατά την οποία εξετάσθηκαν τα 10 μεγαλύτερα συστήματα ύδρευσης στις ΗΠΑ, προέκυψε ότι έπειτα από 20 χρόνια ιδιωτικοποίησης, οι τιμές αυξήθηκαν 3 φορές πάνω από τον πληθωρισμό και οι λογαριασμοί νερού των νοικοκυριών κατά μέσο όρο τριπλασιάσθηκαν στα πρώτα 10 χρόνια [8]. Παρόμοια, μια έρευνα της ίδιας της Παγκόσμιας Τράπεζας κατέληξε ότι παγκόσμια οι ΣΔΙ απέτυχαν να μειώσουν τα τιμολόγια νερού και να αυξήσουν τις επενδύσεις σε υποδομές νερού [9].
Παντού, όπου υπήρξε ιδιωτικοποίηση, αυτή συνοδεύθηκε από υποβάθμιση της ποιότητας του νερού, αύξηση της απώλειας νερού, υποβάθμιση των υποδομών και αύξηση των τιμών [7]. Ακόμα και το Παρίσι, που ήταν το διεθνές σύμβολο της ΣΔΙ, το 2010 επιστρέφει σε δημόσια διαχείριση και σε ένα χρόνο εξοικονόμησε 35 εκατομμύρια ευρώ και μείωσε 8% τις τιμές. Ύστερα από δεκαετίες ιδιωτικοποίησης της ύδρευσης, οι πόλεις στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο εγκαταλείπουν πλέον την ιδιωτική διαχείριση (Βερολίνο, Μόναχο, Στουτγάρδη, Παρίσι, Γκρενόμπλ, Μπορντώ, Τουλούζ, Μονπελιέ, Μασσαλία, Λιλ, Βρέστη, Μπουένος Άιρες, Ατλάντα, Γιοχάνεσμπουργκ, Κοτσαμπάμπα κλπ) [10].
Το μοντέλο της σύμπραξης δημόσιου – κοινοτικού (ΣΔΚ)
Το μοντέλο της σύμπραξης δημόσιου-κοινοτικού (ΣΔΚ) στηρίζεται στη συνεργασία μεταξύ δημόσιων φορέων, συνεταιρισμών, εργατικών σωματείων, ΜΚΟ και άλλων συλλογικοτήτων μιας κοινότητας. Δίνει έμφαση στη εμπλοκή της κοινότητας (των πολιτών) και στοχεύει στην ενδυνάμωση των δημόσιων υπηρεσιών ύδρευσης.
Έρευνες διεθνών φορέων από εφαρμογές σε όλο τον κόσμο, διαπιστώνουν ότι με την ΣΔΚ επιτυγχάνεται:
• Εκπαίδευση και ανάπτυξη ανθρώπινων πόρων
• Τεχνική υποστήριξη σε μεγάλο εύρος θεμάτων
• Βελτίωση αποτελεσματικότητας και οικοδόμηση θεσμικής αποτελεσματικότητας
• Χρηματοδότηση υπηρεσιών ύδρευσης
• Βελτίωση της συμμετοχής [11].
Επίσης, έρευνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατά την οποία διενεργήθηκε σύγκριση μεταξύ εφαρμογών ΣΔΙ και ΣΔΚ διαπίστωσε τα εξής:
• Οι ΣΔΙ αυξάνουν τις τιμές νερού, κοστίζουν στους δήμους και δεν διευκολύνουν την παροχή νερού σε χαμηλού εισοδήματος νοικοκυριά
• Τα πλεονάσματα από τις ΣΔΚ επενδύονται στα συστήματα ύδρευσης αντί να διανεμηθούν κέρδη στους συμμετέχοντες φορείς
• Οι ΣΔΙ επικεντρώνονται σε βραχυπρόθεσμη εξοικονόμηση, ενώ οι ΣΔΚ κεφαλαιοποιούν έχοντας μεγαλύτερης διάρκειας αποτελέσματα στη λειτουργία της ύδρευσης
• Οι ΣΔΚ επιτυγχάνουν την εμπλοκή του συνόλου της κοινότητας – δήμος, καταναλωτές, συλλογικότητες της κοινότητας κλπ – γεγονός που μεγιστοποιεί την αποτελεσματικότητα και ισότητα των υπηρεσιών ύδρευσης [12].
Μια ενδιαφέρουσα παρένθεση: Το εμφιαλωμένο νερό….
Στο σημείο αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον να γίνει μια αναφορά στην αγορά του εμφιαλωμένου νερού, αφού 200 δισ. μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού το χρόνο πωλούνται παγκοσμίως με κέρδη 60 δισ. € και στην ΕΕ η μέση κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού είναι 109 λίτρα/άτομο.
Η σημασία αυτής της αναφοράς έγκειται στο γεγονός ότι τα τελευταία 20 χρόνια οικοδομήθηκε μια αγορά εμφιαλωμένου νερού μέσω μια μεθοδικής και πολύ αποτελεσματικής δυσφήμησης του δημοσίου συστήματος ύδρευσης. Η δυσφήμιση του δημοσίου συστήματος ύδρευσης συμβάλλει ταυτόχρονα: α) στην ιδιωτικοποίηση του συστήματος ύδρευσης και β) στην άνοδο της αγοράς του εμφιαλωμένου νερού [13].
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος εξαγωγέας εμφιαλωμένου νερού είναι η Γαλλία (με μεγάλη διαφορά από την Κίνα, που είναι δεύτερη), ενώ στους μεγάλους εισαγωγείς περιλαμβάνονται οι ΗΠΑ, Γερμανία, Αγγλία, Βέλγιο, Ιαπωνία κλπ [14].
Διαπιστώνοντας και καταλήγοντας….
Μια συστηματική επισκόπηση των παγκόσμιων ερευνών για τις εφαρμογές διαχείρισης του νερού, ακόμα και στις αναπτυγμένες χώρες, έδειξε ότι η υπόθεση της μείωσης κόστους με την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης δεν επιβεβαιώνεται. Παρόμοια, η υπόθεση της χρηματοδότησης, της μεταφοράς τεχνογνωσίας και νέων τεχνολογιών με την ιδιωτικοποίηση επίσης δεν επιβεβαιώνεται. Οι τιμές που ζητούν οι εταιρείες για να κάνουν κάτι τέτοιο είναι μη-βιώσιμες [15].
Η ίδια επισκόπηση διαπιστώνει ότι, στην πραγματικότητα το θέμα δεν είναι απλά: δημόσιο ή ιδιωτικό. Το θέμα είναι η κοινοτική ιδιοκτησία, έλεγχος και διαχείριση. Η καλή λειτουργία της ύδρευσης απαιτεί τοπικό δημοκρατικό έλεγχο και διαχείριση [15].
Συμπερασματικά, το νερό είναι κοινωνικό αγαθό. Ο ίδιος ο χαρακτήρας των υπηρεσιών νερού ευνοεί τη δημόσια-κοινωνική διαχείριση των συστημάτων νερού.
Βιβλιογραφία
[1] UN News Centre, “General Assembly declares access to clean water and sanitation is a human right”, July 28, 2010
[2] Ευρωπαϊκή Οδηγία Πλαίσιο περί Υδάτων 2000/60/ΕΚ
[3] Νόμος 3199/2003 «Προστασία και διαχείριση των υδάτων – Εναρμόνιση με την Οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000». (ΦΕΚ Α΄ 280/9.12.2003)
[4] European Parliament resolution on the 6th World Water Forum in Marseille, 1.2.2012
[5] World Health Organization and UNICEF, “Progress on sanitation and drinking water: 2010 update”, 2010
[6] Population Reference Bureau, “World Population Data Sheet”, PRB, 2011
[7] Food and Water Europe, “Public-public partnerships. An alternative model to leverage the capacity of municipal water utilities”, 2012
[8] Food and Water Watch, “Selling out consumers: How water prices increased after 10 of the largest water system sales”, June 2011
[9] The World Bank, “Does private sector participation improve performance in electricity and water distribution?” 2009
[10] Leslie Franke and Herdolor Lorenz, “Water makes money. How private corporations make money with water”, Kernfilm, 2010
[11] Public Services International and Transnational Institute, “Public-public partnerships (PUPs) in water”, March 2009
[12] European Parliament, Directorate-General for External Policies of the Union, “A comparative evaluation of public-private and public-public partnerships for urban water services in ACP countries”, May 2010
[13] Corporate Accountability International “Think Outside the Bottle“, http://www.stopcorporateabuse.org/, 2004
[14] UN Comtrade online database, 2006
[15] Mildred E. Warner, Professor, Cornell University, USA, “Interview to Euractiv”, 2012
Το άρθρο αυτό αποτελεί τη βάση ομιλίας στην Ημερίδα “Πόσιμο νερό και υγεία”, Παγκόσμια Ημέρα Νερού, 22 Μαρτίου 2012, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ, ΕΥΑΘ, Θεσσαλονίκη

Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.136.gr/category/opinions/

ΚΙΝΗΣΗ 136:

“…Το ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΕΥΑΘ  είναι πλέον θέμα  δράσης των πολιτών της Θεσσαλονίκης.

Αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις σε ένα κοινό αγώνα με την ονομασία «Κίνηση 136» που σκοπό έχει:

  1. την εξαγορά από τους πολίτες του 40% και της διαχείρισης (management) της ΕΥΑΘ.

  2. τον κοινωνικό έλεγχο του νερού της πόλης

  3. την δημοκρατική λειτουργία της εταιρείας

  4. τον μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα της εταιρείας, σε συνδυασμό με την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και την προστασία του περιβάλλοντος…”


 

Share this:

  • Tweet
  • Email

Related

Category: Αρχείο ΆρθρωνBy apokoinou03/04/2012Leave a comment
Share this post

Author: apokoinou

Post navigation

PreviousPrevious post:Απάντηση ενός Χαϊνη στον Jose Manouel LamarqueNextNext post:Τι κρύβει ο σύγχρονος πληθωρισμός στη χρήση της λέξης “δημοκρατία”;

Related posts

Πώς το Black Mirror εφαρμόζεται στην Κίνα
10/01/2019
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»
08/01/2019
Η Γη δεν θα σωθεί με καλύτερου (οικολογικού) είδους ποτηράκια καφέ μιας χρήσης
31/12/2018
Γαλοπούλα η φιλόσοφος
23/12/2018
Γνώση: ύβρις ή αρετή;
18/12/2018
Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων και τα πολιτικά ζητήματα που μας θέτει
18/12/2018

You must log in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Recent Posts
  • Αποανάπτυξη-Εργασία-Οικονομία-Θεσμικές Αλλαγές
  • Με αφορμή τις τοπικές εκλογές:Με ποιές ρεαλιστικές πολιτικές στις τοπικές κοινωνίες θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε την ευζωία των “πολλών”
  • Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ –ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ-ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ στη διαδικασία παραγωγής και διανομής της τροφής
  • Κάλεσμα στην “Αποκοινού” συνέλευση 17-19 Μαϊου
  • Για την Kοινότητα των κοινοτήτων
Recent Comments
  • Δημήτρης on Το ιδιωτικοποιημένο άτομο
  • Anonymous on Hello world!
  • wireless on ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
  • ALEXANDROS on Η πολιτική απάθεια ως σύμπτωμα
  • ThemeNectar on The Field
Archives
  • October 2019
  • May 2019
  • April 2019
  • February 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • November 2018
  • October 2018
  • September 2018
  • August 2018
  • July 2018
  • June 2018
  • May 2018
  • April 2018
  • March 2018
  • February 2018
  • January 2018
  • December 2017
  • November 2017
  • October 2017
  • September 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • December 2016
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013
  • October 2013
  • September 2013
  • August 2013
  • July 2013
  • June 2013
  • May 2013
  • April 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013
  • December 2012
  • November 2012
  • October 2012
  • September 2012
  • August 2012
  • July 2012
  • June 2012
  • May 2012
  • April 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • January 2012
  • December 2011
  • November 2011
  • October 2011
  • September 2011
  • August 2011
  • July 2011
  • June 2011
  • May 2011
  • April 2011
  • March 2011
  • February 2011
Categories
  • Books
  • Food for thought
  • Topika_Kinimata
  • Uncategorised
  • Uncategorized
  • Video
  • Απόψεις
  • Αρχείο Άρθρων
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Εκδηλώσεις
  • Συνέλευση
  • Συνεντεύξεις – Τύπος
  • Χωρίς κατηγορία
Meta
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org
Apokoinou team. Powered by Ecogaia

 

Loading Comments...
 

You must be logged in to post a comment.

    loading Cancel
    Post was not sent - check your email addresses!
    Email check failed, please try again
    Sorry, your blog cannot share posts by email.