Skip to content
ΑποΚοινού
ΑποΚοινού
Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία & Αυτοδιαχείρηση
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum

Του Γιώργου Κολέμπα
Τα επανωτά κραχ των χρηματιστηρίων της Κίνας δείχνει ότι  η χώρα έχει γίνει “κανονική” βιομηχανική καπιταλιστική τέτοια, ενώ η οικονομία της περνά σε μια περίοδο κρίσης και χρειάζεται «αναδιάρθρωση», σύμφωνα με τις νεοφιλελεύθερες επιταγές.
Ταυτόχρονα ξυπνά τους φόβους των διεθνών επενδυτών για επερχόμενη νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Αυτή είναι δυνατόν να συμβεί κάθε στιγμή, γιατί με τον τόσο μεγάλο όγκο χρημάτων -κάθε μορφής- που κυκλοφορεί αστραπιαία μέσω των αλγόριθμων των διασυνδεδεμένων συστημάτων των ηλεκτρονικών υπολογιστών, είναι ζήτημα χρόνου το πότε θα συμβεί. Απλά κανένας δεν είναι σε θέση να το προβλέψει ακριβώς, γιατί πρόκειται περί ενός χαοτικού συστήματος.
Η πτώση των δεικτών και των τιμών των μετοχών στα χρηματιστήρια της Κίνας-αλλά και στων άλλων χωρών- με το που μπήκε ο νέος χρόνος είναι ένα πρώτο σημάδι ότι η κινεζική οικονομία βρίσκεται σε μια ριζική αναδιάρθρωση. Από μια αναδυόμενη χώρα που ήταν, έγινε μια “κανονική” βιομηχανική χώρα. Και το κινεζικό μοντέλο-όπως το γερμανικό- βασίστηκε αρχικά κυρίως στις εξαγωγές. Η στρατηγική όμως αυτή  έφτασε στα όριά της: Οι Κινέζικοι μισθοί και τα εισοδήματα αυξάνονται-στο τελευταίο συνέδριο του ΚΚΚ αποφασίσθηκε ο διπλασιασμός τους μέχρι το 2020- γεγονός που αυξάνει το κόστος των εμπορευμάτων που παράγονται στη χώρα για τις παγκόσμιες αγορές, ενώ  αυτές είναι ταυτόχρονα κορεσμένες. Κανείς πια δεν θέλει περισσότερα προϊόντα από την Κίνα.
Για να πετύχουν παρά πέρα «ανάπτυξη» ώστε να πληρώνονται οι όλο και μεγαλύτερες αποδόσεις των επενδυμένων διεθνών κεφαλαίων, οι Κινέζοι θα πρέπει πλέον να βασίζονται στη δική τους κατανάλωση και στην εσωτερική τους αγορά, και αυτό το έχει δει η ηγεσία του ΚΚΚ, αλλά πολλοί Κινέζοι προτιμούν να φροντίσουν για τα γηρατειά τους και κάνουν οικονομίες, επειδή δεν υπάρχει επαρκής κοινωνική ασφάλιση. Ό,τι όμως φαίνεται λογικό για τον οικονομικά σκεπτόμενο ιδιώτη Κινέζο-μετά την πολιτιστική επανάσταση δεν έχει νοιώσει πια στη συνέχεια ενεργός πολίτης και δεν καλέσθηκε ποτέ σε συμμετοχή από τους «πατερούληδες» του κόμματος- οδηγεί σε ένα μέγα μακροοικονομικό πρόβλημα: Τι θα γίνουν όλα αυτά τα χρήματα των πολυάριθμων μικροαποταμιευτών;
Για να απορροφηθούν οι πλεονάζουσες αυτές μικροοικονομίες – αθροιστικά είναι πολύ σημαντικά κεφάλαια- οι ιθύνοντες των κινεζικών χρηματιστηριακών αγορών τις άνοιξαν επίσης στο ντόπιο ευρύ επενδυτικό κοινό και κήρυξαν το πατριωτικό καθήκον να επενδυθούν στην εγχώρια βιομηχανία. Με το κραχ της προηγούμενης βδομάδας-την Πέμπτη π.χ. μέσα σε μισή ώρα έχασαν πάλι 7% της αξίας τους οι μετοχές-αλλά και του περασμένου Αυγούστου, αν θυμάστε, ο «μεσαίος» Κινέζος επενδυτής έχει χάσει το 40%  των επενδύσεών του. Φαντασθείτε τι έχουν πάθει οι «μικροί» που δεν μπορούν να αντιδράσουν γρήγορα και να «φύγουν» από τις μετοχές, όπως οι μεγαλύτεροι επαγγελματίες του είδους. Αυτοί είναι εκείνοι που έχασαν σίγουρα το μεγαλύτερο μέρος των αποταμιεύσεών τους( κάτι μας θυμίζει αυτό: «κατάρα στον Σημίτη» για πολλούς, κατάρα στον καπιταλισμό για τους λίγους).
Το αν θα καταλάβουν οι άνθρωποι ότι «προδόθηκαν» από την εξουσιαστική ελίτ τους και το πώς θα αντιδράσουν στη συνέχεια σαν μικροεπενδυτές ή σαν πολίτες, το αν θα πουν «κατάρα στο κόμμα και στον καπιταλισμό», είναι ερωτηματικό που μένει να απαντηθεί, όπως παραμένει αναπάντητο το ερώτημα για τους έλληνες «μικροεπενδυτές», των οποίων εξανεμίσθηκαν οι οικονομίες στο ελληνικό χρηματιστήριο την περίοδο της «ισχυρής ανάπτυξης» της Ελλάδας.
Το σίγουρο είναι ότι θα χαθεί τουλάχιστον η εμπιστοσύνη των επενδυτών, εσωτερικών και εξωτερικών, με αποτέλεσμα την πτώση των ρυθμών ανάπτυξης της πραγματικής κινέζικης οικονομίας. Και αν αυτό θα συμβεί στον «κινητήρα» αυτή τη στιγμή της παγκόσμιας πραγματικής οικονομίας θα είναι αναπόφευκτη και στις άλλες οικονομίες, που έτσι και αλλιώς έχουν μικρούς, μηδενικούς ή αρνητικούς ρυθμούς.
Για τις δυτικές όμως επιχειρήσεις που είχαν επενδύσει στην Κίνα λόγω των χαμηλών μέχρι τώρα μισθών, είναι πιο αντιφατική και αβέβαιη η κατάσταση. Δεν μπορούν να παράγουν φθηνά πια για τις παγκόσμιες κορεσμένες αγορές γιατί αυξήθηκε το κόστος εργασίας. Η μεγάλη αγορά όμως της Κίνας είναι για αυτές μια ευκαιρία, αρκεί να υπάρχει το αναγκαίο για την κατανάλωση των προϊόντων τους-π.χ. Μερσέντες, BMW κ.λπ- εισόδημα. Άρα κανονικά θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένες με την αύξηση των μισθών. Έλα όμως που αυτό στρέφεται ενάντια στην κερδοφορία τους και στο πλεονέκτημα που είχαν μέχρι τώρα στον διεθνή ανταγωνισμό. Έτσι, και στο μέχρι τώρα Ελντοράντο τους, την Κίνα, αντιμετωπίζουν την γενικότερη παγίδα που έχει στήσει ο καπιταλισμός στον εαυτό του: να επιζητεί πάντα την αύξηση της ζήτησης και της κατανάλωσης για μεγιστοποίηση της κερδοφορίας, ώστε να  αυξάνει στη συνέχεια την παραγωγή και την κατανάλωση πόρων και ενέργειας σε μια αέναη διαδικασία, η οποία όμως σκοντάφτει στην περατότητα των πόρων και της δυνατότητας απορρόφησης των παρενεργειών του από το τοπικό και πλανητικό οικοσύστημα(http://www.topikopoiisi.eu/theta941sigmaepsiloniotasigmaf/24).
Φανταστείτε μόνο τι έχει να γίνει, αν κάθε κινέζικο νοικοκυριό αποκτήσει μέχρι και τέσσερα αυτοκίνητα που έχει π.χ. το μέσο γερμανικό νοικοκυριό. Και τώρα δε μπορεί να ανασάνει ο πληθυσμός στις πόλεις, τότε δε θα μπορεί ούτε σε όλη την επικράτεια.
Αυτό δείχνει για άλλη μια φορά και η διαφαινόμενη χρηματιστηριακή κρίση στην Κίνα. Το αδιέξοδο της ανάπτυξης που ακολούθησε μετατρεπόμενη σε μια «κανονική» καπιταλιστική χώρα. Και μπορεί να μην υπάρχει προς το παρόν κατευθείαν «επιμόλυνση» στις διεθνείς αγορές, όμως έχει πιάσει ανατριχίλα τους διεθνείς επενδυτές. Δεν μπορούν να αποκλείσουν έναν ομαδικό πανικό: όταν κλονίζεται η Κίνα, τότε κλονίζονται και οι άλλες αναδυόμενες χώρες, τρέξτε να σωθείτε!
​Αλλά που να πάνε για να σωθούν; Και στα μέχρι τώρα λιμάνια των αναπτυγμένων χωρών ο άνεμος έχει αρχίσει να λυσσομανά.
Πηγή:topikopoiisi.eu

Share this:

  • Tweet
  • Email

Related

Category: Απόψεις, Αρχείο ΆρθρωνBy apokoinou10/01/2016Leave a comment
Share this post

Author: apokoinou

Post navigation

PreviousPrevious post:Κορνήλιος Καστοριάδης – μεταρρύθμιση ή μετασχηματισμός;NextNext post:Ευημερία χωρίς ανάπτυξη

Related posts

Πώς το Black Mirror εφαρμόζεται στην Κίνα
10/01/2019
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»
08/01/2019
Η Γη δεν θα σωθεί με καλύτερου (οικολογικού) είδους ποτηράκια καφέ μιας χρήσης
31/12/2018
Γαλοπούλα η φιλόσοφος
23/12/2018
Γνώση: ύβρις ή αρετή;
18/12/2018
Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων και τα πολιτικά ζητήματα που μας θέτει
18/12/2018

You must log in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Recent Posts
  • Αποανάπτυξη-Εργασία-Οικονομία-Θεσμικές Αλλαγές
  • Με αφορμή τις τοπικές εκλογές:Με ποιές ρεαλιστικές πολιτικές στις τοπικές κοινωνίες θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε την ευζωία των “πολλών”
  • Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ –ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ-ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ στη διαδικασία παραγωγής και διανομής της τροφής
  • Κάλεσμα στην “Αποκοινού” συνέλευση 17-19 Μαϊου
  • Για την Kοινότητα των κοινοτήτων
Recent Comments
  • Δημήτρης on Το ιδιωτικοποιημένο άτομο
  • Anonymous on Hello world!
  • wireless on ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
  • ALEXANDROS on Η πολιτική απάθεια ως σύμπτωμα
  • ThemeNectar on The Field
Archives
  • October 2019
  • May 2019
  • April 2019
  • February 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • November 2018
  • October 2018
  • September 2018
  • August 2018
  • July 2018
  • June 2018
  • May 2018
  • April 2018
  • March 2018
  • February 2018
  • January 2018
  • December 2017
  • November 2017
  • October 2017
  • September 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • December 2016
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013
  • October 2013
  • September 2013
  • August 2013
  • July 2013
  • June 2013
  • May 2013
  • April 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013
  • December 2012
  • November 2012
  • October 2012
  • September 2012
  • August 2012
  • July 2012
  • June 2012
  • May 2012
  • April 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • January 2012
  • December 2011
  • November 2011
  • October 2011
  • September 2011
  • August 2011
  • July 2011
  • June 2011
  • May 2011
  • April 2011
  • March 2011
  • February 2011
Categories
  • Books
  • Food for thought
  • Topika_Kinimata
  • Uncategorised
  • Uncategorized
  • Video
  • Απόψεις
  • Αρχείο Άρθρων
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Εκδηλώσεις
  • Συνέλευση
  • Συνεντεύξεις – Τύπος
  • Χωρίς κατηγορία
Meta
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org
Apokoinou team. Powered by Ecogaia

loading Cancel
Post was not sent - check your email addresses!
Email check failed, please try again
Sorry, your blog cannot share posts by email.
 

Loading Comments...
 

You must be logged in to post a comment.