Skip to content
ΑποΚοινού
ΑποΚοινού
Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία & Αυτοδιαχείρηση
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum

Πινακίδα έξω από τη Μεγάλη Παναγία, Αύγουστος 2018
Πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκε το 10ήμερο κάμπινγκ αντιστάσεων στις Σκουριές, παγιώνοντας την παραμονή μας στα 2 χλμ από τις εγκαταστάσεις της Ελληνικός Χρυσός. Πενήντα μέρες ελευθερίας στις κατεχόμενες Σκουριές, αθροιστικά τα τελευταία πέντε καλοκαίρια, έχουν να καταδείξουν πως η διαχρονική παρουσία και η εμπλοκή των ανθρώπων στο εγχείρημα παραμονής πάνω στο κατεχόμενο βουνό, έχουν δημιουργήσει μία φαντασιακή συνθήκη πραγμάτωσης της αλληλεγγύης μεταξύ των κινημάτων, της αυτοοργάνωσης σε ό,τι αφορά την εύρυθμη λειτουργία και περιφρούρηση της κατασκήνωσης καθώς και του συγκαθορισμού των δράσεων, τωρινών και μελλοντικών.
Κατά τη διάρκεια του δεκαημέρου ενημερωθήκαμε αναφορικά με το νέο αναπτυξιακό παραλογισμό των εξορύξεων υδρογονανθράκων στην Ήπειρο, για τα δήθεν μικρά υδροηλεκτρικά εργοστάσια στην ευρύτερη περιοχή του Πάικου, για την αυθαιρεσία και τη νέου τύπου κατοχή μέσω της διέλευσης των αγωγών αερίου τύπου TAP (Trans Adriatic Pipeline). Νέου τύπου κατοχή για τα ελληνικά δεδομένα, γιατί οι Σύριοι όπως και οι ινδιάνοι της Β. Ντακότα τη γνωρίζουν εδώ και χρόνια. Συζητήσαμε για τις αντιστάσεις που γεννιούνται και για την αποτελεσματικότητα ή όχι των διάφορων τοπικών αγώνων. Μάθαμε από τα παραδείγματα κοινοτισμού των πολιτών του Πηλίου και του Ρεθύμνου και από την αυτοοργανωμένη προσπάθεια παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στα Εξάρχεια. Συνεχίσαμε να προβληματιζόμαστε και να διερευνούμε το πρόταγμα της αποανάπτυξης, πεπεισμένοι ότι εμείς δε θέλουμε να φάμε με χρυσά κουτάλια και ότι ο καπιταλισμός μπορεί να ανατραπεί πριν μας συμπαρασύρει στο βάραθρο που οδηγεί. Εξάλλου οι Σκουριές αποτέλεσαν το ζωντανό παράδειγμα περί αυτού δίπλα μας. Απολαύσαμε όμορφες βραδιές με εθελούσιες εικαστικές και μουσικές παρεμβάσεις και εξαιρετικές προβολές ταινιών Ελλήνων και ξένων σκηνοθετών. Η προσφορά ντόπιων φρούτων, λαχανικών και εδεσμάτων από κατοίκους της περιοχής, κατέστησαν την κουζίνα του δεκαήμερου σημείο ιδιαίτερα ευχάριστης αναφοράς. Στα δύσκολα του δεκαήμερου συγκαταλέγονται οι αντιξοότητες του καιρού καθώς και οι εξάρσεις φασιστικής βίας στη Θεσσαλονίκη, που στέρησαν τη συμμετοχή πολλών συντρόφων/ισσών, συναγωνιστών/τριών από το βουνό. Η σκέψη μας ήταν με εκείνες και εκείνους που αντιστέκονται.

 Ένας από τους στόχους του δεκαήμερου διαχρονικά, έτσι και φέτος, ήταν η καταγραφή της εξελικτικής πορείας των εργασιών της Ελληνικός Χρυσός, η ανάδειξη της πραγματικής εικόνας που παρουσιάζει σήμερα το βουνό και η κατασκευή του μεταλλείου των Σκουριών. Η Eldoradoαπό το 2012 που εμφανίστηκε στο προσκήνιο αυθαιρετεί και επιβάλλει με τη συνδρομή του ελληνικού κράτους τετελεσμένα. Έτσι ξεκίνησε, με την κατοχή του βουνού το Μάρτη του 2012 και συνέχισε με την αυθαίρετη υλοτόμηση του αρχέγονου δάσους του Λάκκου Καρατζά, την κατασκευή του δρόμου πρόσβασης, την κατασκευή του εργοστασίου εμπλουτισμού, την καταστροφή ή τη μη καταγραφή αρχαιολογικών χώρων, την ηλεκτροδότηση του εργοτάξιου, την εγκληματική κατασκευή του νέου δασικού δρόμου και πάει λέγοντας.

     Έτσι συνέβη και έτσι συμβαίνει μέχρι και σήμερα. Πρώτα καταστρέφεις με φουρνέλα και μπουλντόζες, μετά κατασκευάζεις ό,τι γουστάρεις και μετά εκβιάζεις, κλαίγοντας επικοινωνιακά, για την έκδοση «αδειών ρουτίνας» από το κράτος. Παρόλα αυτά η Eldorado βραβεύεται κάθε χρόνο για την Εταιρική Κοινωνική της Ευθύνη. Η καναδική πολυεθνική με τους «Έλληνες μηχανικούς» στη Β.Α. Χαλκιδική διδάσκουν πραγματικό «επενδυτικό ήθος».

      Σ’ ένα τέτοιο κλίμα που δυστυχώς συνεχίζεται, βρεθήκαμε στα μέσα του καλοκαιριού. Με αφορμή την απόφαση της διαιτησίας τον περασμένο Απρίλιο αλλά και εξαιτίας της ίδιας της έναρξης της διαδικασίας της Διαιτησίας μετά από την προσφυγή Σταθάκη, υφιστάμεθα ανά στιγμές τις διαδόσεις φημών με τους συνεπακόλουθους εκβιασμούς από υπερ-υψηλόβαθμα καναδοελληνικά στελέχη, διαδόσεις προς το φιλοθεάμον κοινό και εκβιασμούς κυρίως προς τους τιμημένους εργαζόμενους που συχνά «αυτοτραυματίζονται». Με το ίδιο τροπάρι, αυτό των εργασιών συντήρησης η εταιρεία εκβιάζει ενώ την ίδια στιγμή η «συναγωνιστική» Σύριζα-Ανελ διακυβέρνηση, μαζί με την τοπική αυτοδιοίκηση, συνεχίζουν να καθησυχάζουν άπαντες και να διαβεβαιώνουν πως οι εργασίες είναι σταματημένες στις Σκουριές. Ακούγεται ότι πρόκειται απλά για «εργασίες συντήρησης» και έχουμε καιρό μέχρι το επόμενο και το «κυριότερο» ΣτΕ, ενδεχομένως ως τον επόμενο Δεκέμβρη.

Θλιβερό, αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.

Αυτοί που για δέκα μέρες αφουγκράστηκαν το βουνό, ένοιωσαν τις δύο εκρήξεις φουρνέλων κατά τη διάρκεια της κατασκήνωσης. Η εταιρεία δε κρύβεται, απλά παραπλανεί. Αυτοί που θέλουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα με τα μάτια τους, βλέπουν ότι καθημερινά παίρνουν την ανηφόρα του βουνού δεκάδες βαρέλες με σκυρόδεμα, δεκάδες φορτηγά με υλικά οδοποιίας και απόβλητα από την Ολυμπιάδα. Βλέπουν τα vagodrill να τρυπάνε και να ανατινάζουν το ρέμα του Καρατζά και αντιλαμβάνονται τη βρώμα της «ανάπτυξης» από τη δηλητηριασμένη του κοίτη. Το πρόσφατο οπτικό υλικό απλά επιβεβαιώνει ότι η Ε.Χ. συνεχίζει με στοχευμένες εργασίες/εργολαβίες να επεκτείνει τις δραστηριότητές της και να κατασκευάζει όλες τις απαραίτητες υποδομές για την ανάπτυξη του επενδυτικού της σχεδίου.

 Έχοντας επίγνωση αυτής της πραγματικότητας ομάδα ακτιβιστών ανάρτησε πανό στο Λάκκο Καρατζά, το χώρο που προετοιμάζεται για την απόθεση των αποβλήτων του μεταλλείου.

Επίσης, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση/καταγγελία στο δασαρχείο Αρναίας για το απροσπέλαστο και την επικινδυνότητα του νέου δασικού δρόμου, που κατασκεύασε η εταιρεία και στη συνέχεια «δώρισε» στο δασαρχείο. Ο εν λόγω δρόμος παρά το ότι βελτιώθηκε οδικά, παραμένει ένας σοβαρός δημόσιος κίνδυνος κατασκευαστικά. Ενδεικτικό της δυναμικής που μπορεί να αναπτύξει η συλλογική πίεση από τη βάση, είναι το γεγονός ότι την επόμενη μέρα της παρέμβασης, μηχάνημα του Δασαρχείου άρχισε να επιχειρεί εργασίες για την αποκατάσταση του δρόμου, όπως ενδεικτική και σαφής είναι και η εικαστική παρέμβαση στην είσοδο της Μεγάλης Παναγίας.

 Εν κατακλείδι το δεκαήμερο ήθελε να υπενθυμίσει σε όλους εκείνους/νες που επαναπαύονται στην «άγνοια» συγκεκριμένων καταστάσεων ή στην παθητική αποδοχή τους, που εφησυχάζονται από φήμες για εργοτάξια σε συντήρηση και για κρίσιμα επερχόμενα δικαστήρια,

ότι οι περισσότερες εικόνες καταστροφής, θανάτου και εγκατάλειψης, είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης ευθύνης, συλλογικής και ατομικής. Μιας ευθύνης που αντικατοπτρίζει την αδυναμία/αδιαφορία της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας να προστατέψει τα κοινά της.

Ότι θα συνειδητοποιήσουμε μάλλον βίαια το τίμημα αυτής της αδυναμίας/αδιαφορίας.

Ότι η αντίληψη για την ανθρώπινη ευημερία που στηρίζεται στην αέναη εκμετάλλευση των πεπερασμένων πλουτοπαραγωγικών πόρων δεν είναι και τόσο βιώσιμη.

Ότι όπου υψώνονται φράχτες μυρίζει θάνατος.

Ότι η ελεύθερη πρόσβαση στο βουνό και στις παραλίες καθώς και ο δημόσιος χαρακτήρας τους, δεν είναι ένα αόριστο συνταγματικό δικαίωμα, αλλά μια αξία ζωτική για τον ίδιο τον άνθρωπο.

Ότι η εποχή που η αντίληψη περί καπιταλιστικής ανάπτυξης φάνταζε ρεαλιστική έχει παρέλθει και ότι άλλα κοινωνικά προτάγματα, όπως της συνδιαχείρησης των κοινών από τα κάτω και της δημιουργίας μιας άλλης οικονομίας, δε θα έπρεπε να ακούγονται και τόσο «ουτοπικά».

Κάτι θα πρέπει να μας διδάξουν οι φονικές πυρκαγιές στην Αττική, ως προς την ανθρώπινη ματαιοδοξία και αυθαιρεσία.

      Πιστεύουμε λοιπόν ότι τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαίος ο επαναπροσδιορισμός στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και ότι είναι αναγκαία η επανανοηματοδότηση εννοιών όπως αυτών της ανάπτυξης, της ευημερίας, του πλούτου και της αφθονίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από έναν ανοιχτό, σοβαρό, ειλικρινή και αδιαμεσολάβητο κοινωνικό διάλογο. Αυτό νομίζουμε ότι είναι ρεαλισμός και αυτό επιτάσσει η σημερινή πραγματικότητα. Εμείς θα συνεχίσουμε τη μάχη για τη συνέχιση της ζωής στη Β.Α. Χαλκιδική. Θα συνεχίσουμε γνωρίζοντας ότι τα κινήματα μπορεί να αναθέτουν, να σιωπούν και να πεθαίνουν, ενώ οι αγώνες και οι αντιστάσεις συνεχίζονται σε όλο τον κόσμο.

 

Share this:

  • Tweet
  • Email

Related

Category: Απόψεις, Αρχείο Άρθρων, ΕκδηλώσειςBy Giannis06/09/2018Leave a comment
Share this post

Author: Giannis

Post navigation

PreviousPrevious post:Πανελλήνια οικογιορτή στην Αθήνα 28-30/9NextNext post:ΜΙΑ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Related posts

Κάλεσμα στην “Αποκοινού” συνέλευση 17-19 Μαϊου
24/04/2019
Αποανάπτυξη – Τοπικοποίηση – Κοινοτισμός
09/04/2019
Πορεία στην Αθήνα κατά των εξορύξεων υδρογονανθράκων
20/02/2019
6 χρόνια ΒΙΟ.ΜΕ – 23&24 Φλεβάρη
20/02/2019
Ανοικτό κάλεσμα στην «Από Κοινού» Συνέλευση
18/01/2019
Πώς το Black Mirror εφαρμόζεται στην Κίνα
10/01/2019

You must log in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Recent Posts
  • Αποανάπτυξη-Εργασία-Οικονομία-Θεσμικές Αλλαγές
  • Με αφορμή τις τοπικές εκλογές:Με ποιές ρεαλιστικές πολιτικές στις τοπικές κοινωνίες θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε την ευζωία των “πολλών”
  • Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ –ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ-ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ στη διαδικασία παραγωγής και διανομής της τροφής
  • Κάλεσμα στην “Αποκοινού” συνέλευση 17-19 Μαϊου
  • Για την Kοινότητα των κοινοτήτων
Recent Comments
  • Δημήτρης on Το ιδιωτικοποιημένο άτομο
  • Anonymous on Hello world!
  • wireless on ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
  • ALEXANDROS on Η πολιτική απάθεια ως σύμπτωμα
  • ThemeNectar on The Field
Archives
  • October 2019
  • May 2019
  • April 2019
  • February 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • November 2018
  • October 2018
  • September 2018
  • August 2018
  • July 2018
  • June 2018
  • May 2018
  • April 2018
  • March 2018
  • February 2018
  • January 2018
  • December 2017
  • November 2017
  • October 2017
  • September 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • December 2016
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013
  • October 2013
  • September 2013
  • August 2013
  • July 2013
  • June 2013
  • May 2013
  • April 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013
  • December 2012
  • November 2012
  • October 2012
  • September 2012
  • August 2012
  • July 2012
  • June 2012
  • May 2012
  • April 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • January 2012
  • December 2011
  • November 2011
  • October 2011
  • September 2011
  • August 2011
  • July 2011
  • June 2011
  • May 2011
  • April 2011
  • March 2011
  • February 2011
Categories
  • Books
  • Food for thought
  • Topika_Kinimata
  • Uncategorised
  • Uncategorized
  • Video
  • Απόψεις
  • Αρχείο Άρθρων
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Εκδηλώσεις
  • Συνέλευση
  • Συνεντεύξεις – Τύπος
  • Χωρίς κατηγορία
Meta
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org
Apokoinou team. Powered by Ecogaia

 

Loading Comments...
 

You must be logged in to post a comment.

    loading Cancel
    Post was not sent - check your email addresses!
    Email check failed, please try again
    Sorry, your blog cannot share posts by email.