Skip to content
ΑποΚοινού
ΑποΚοινού
Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία & Αυτοδιαχείρηση
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum
  • Αρχική
  • Για Εμάς
  • Δράσεις
  • Κινήματα
    • Τοπικά Κινήματα
    • Διεθνή Κινήματα
  • Αρθρα
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Forum

Πηγή: Αναδημοσίευση στην Pressenza Redazione Italiana από: Il Cambiamento
Μετάφραση από τα Ιταλικά: Όλγα Λιακάκη

Άραγε είναι αλήθεια ότι το πρόβλημα της πείνας στον κόσμο οφείλεται στην ανεπαρκή παραγωγή τροφίμων, που αδυνατεί να συμβαδίσει με τη συνεχή αύξηση του πληθυσμού; Όχι: «Η πείνα οφείλεται στο γεγονός ότι οι αυτοκρατορίες των πολυεθνικών κατέχουν το 80% του παγκόσμιου εδάφους, και πρόκειται για μονοκαλλιέργειες». Να κάποιος που μπορεί να μας διαφωτίσει.
«Οι πολυεθνικές κατέχουν το 80% του παγκόσμιου εδάφους, και πρόκειται για μονοκαλλιέργειες. Αυτό περιορίζει σημαντικά την ποικιλία των τροφίμων που καταναλώνουμε και καθιστά τη γεωργία ολοένα και πιο ευάλωτη στις κλιματικές αλλαγές. Επιπλέον εμείς καταναλώνουμε μόλις το 30% αυτών των τροφίμων· το άλλο μισό χρησιμοποιείται για την παραγωγή ζωοτροφών και βιοκαυσίμων στα εργοστάσια: εκατομμύρια στρέματα γης στην Αφρική αγοράστηκαν για την παραγωγή τους. Ως εκ τούτου, χρειαζόμαστε ένα νέο πρότυπο, που θα βασίζεται σε μια νέα ηθική και που θα επιτρέπει σε αγρότες μικρής κλίμακας την πρόσβαση στη γη. Χρειαζόμαστε ένα νέο τρόπο καλλιέργειας που δεν θα εξαρτάται πλέον από τους γαιάνθρακες.» Αυτό δήλωσε ο Miguel Altieri, καθηγητής πανεπιστημίου, σε συνέδριο αγροοικολογίας που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στο Τορίνο, στο οποίο συμμετείχαν η Anuradha Mittal, διευθύντρια στο Oakland Institute, και o Yacouba Sawadogo, αγρότης από τη Μπουρκίνα Φάσο. Η λύση ήδη υπάρχει, αρκεί να εφαρμοστεί· και δεν θα πρέπει να συγχέεται με τη βιολογική ή τη βιοδυναμική καλλιέργεια.
Η αγροοικολογία βασίζεται στην εφαρμογή των αρχών της οικολογίας για την παραγωγή τροφίμων, στην ανατροπή του συστήματος συμβατικής και βιομηχανοποιημένης καλλιέργειας, στη συνετή χρήση των φυσικών πόρων και στην ενίσχυση της βιοποικιλότητας. Ουσιαστικά πρόκειται για την εφαρμογή καλών πρακτικών στη γεωργία. Ένας επιπλέον παράγοντας που διαφοροποιεί την αγροοικολογία είναι ο πολιτικός: το γεγονός ότι o στόχος είναι να τροφοδοτηθούν οι φτωχοί. Επιπλέον, βασίζεται στις γνώσεις όλων εκείνων που καλλιεργούν τη γη για αιώνες, και που παράγουν το 89% των τροφίμων που φτάνουν στο τραπέζι μας, καλλιεργώντας μόλις το 20% της γης που διατίθεται για καλλιέργεια. Συχνά οι πανάρχαιες τεχνικές είναι εκείνες που επιτρέπουν την καλλιέργεια ακόμα και στα πιο δύσκολα εδάφη: «Αναφέρομαι για παράδειγμα στο μεξικανικό σύστημα ‘’milpa’’ – εξήγησε ο Altieri – σύμφωνα με το οποίο το καλαμπόκι, τα φασόλια, οι κολοκύθες και οι πιπεριές καλλιεργούνται μαζί, με αποδόσεις που το βιομηχανικό σύστημα θα είχε αν καλλιεργούνταν 50% περισσότερα εδάφη. Επίσης αναφέρομαι στους ανθεκτικούς στις πλημμύρες πλωτούς κήπους της Σρι Λάνκα ή στο αφρικανικό σύστημα Zai που εφηύρε ο Yacouba Sawadogo.» Δεν είναι τυχαίο που ο Yacouba Sawadogo είναι γνωστός ως ο άνθρωπος που μετέτρεψε την έρημο σε δάσος: αυτός είναι ο εφευρέτης της μεθόδου Zai, μια τεχνική διάνοιξης οπών στο έδαφος που καθιστά γόνιμα ακόμα και τα πιο άγονα εδάφη, όπως αυτά στη Μπουρκίνα Φάσο.
Η ιστορία του ξεκινά τη δεκαετία του εβδομήντα, όταν λόγω μεγάλης ξηρασίας στη Μπουρκίνα Φάσο ξέσπασε λιμός: «Ήμουν έμπορος και έβγαζα αρκετά χρήματα, αλλά όλοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τη γη μου· έως και τα ζώα πέθαιναν. Κοντά στο σπίτι μου υπήρχε ένα ξέφωτο και σκέφτηκα, τι μπορώ να κάνω ώστε οι άνθρωποι να μη φεύγουν; Άρχισα να φυτεύω δέντρα και να καλλιεργώ σπόρους και μάλιστα δέντρα με θεραπευτικές ιδιότητες, μιας και δεν υπήρχε ιατρείο εκεί κοντά.»  Ήθελε μάλιστα το έργο του να έχει μέλλον, να μην είναι κάτι προσωρινό: σήμερα αυτή η περιοχή των 25 στρεμμάτων εξακολουθεί να είναι καταπράσινη! «Ο άνθρωπος πεθαίνει, αλλά τα καλά του έργα για την ανθρωπότητα παραμένουν. Ξεκίνησα μόνος μου, αλλά σήμερα πολλοί συμμερίζονται το όραμά μου και υποκινούνται από το ίδιο πάθος: πρέπει να υπάρξει συντονισμός δράσης αν θέλουμε να σώσουμε τη γη. Ένα άτομο από μόνο του δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή την πρόκληση, αλλά μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε», λέει ο Sawadogo.
Η ιστορία του, δυστυχώς, δεν έχει αίσιο τέλος: ακόμα κι αυτός υπήρξε θύμα του λεγόμενου «land grabbing», δηλαδή της αρπαγής της γης που επηρεάζει αγρότες σε όλο τον κόσμο. Δέχθηκε απειλές και τώρα η γη του θα κατατεμαχιστεί, όπως επίσης και το σπίτι που ο ίδιος έκτισε, καθώς και ο τάφος του πατέρα του. Ο κόσμος υποφέρει από αυτές τις παραβιάσεις, που δεν είναι τίποτε άλλο από τα προσωπικά συμφέροντα εκείνων που έχουν στα χέρια τους την οικονομία: «Το αγροοικολογικό κίνημα αντιτίθεται στην αρπαγή της γης με την κατάληψή της και με την εκλογή κυβερνήσεων που προωθούν αγροτικές μεταρρυθμίσεις δίνοντας ιδιωτική περιουσία στους αγρότες» πρόσθεσε ο Altieri.  «Ακόμα και η παραγωγή προιόντων βιολογικής καλλιέργειας, δίκαιου εμπορίου (fair trade) και Slow Food λειτουργεί με αυτό τον τρόπο, αλλά μέσα από τα ελάχιστα «παράθυρα» που έχει αφήσει ακόμη ανοικτά ο καπιταλισμός, παραμένοντας ακόμα σε χαμηλά επίπεδα. Θα πρέπει να εξαλείψουμε τον καπιταλισμό, δημιουργώντας αλληλέγγυες αγορές στις οποίες οι συμφωνίες θα γίνονται άμεσα μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών. Ο καπιταλισμός δεν έχει μέλλον. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα με την ίδια νοοτροπία με την οποία δημιουργήθηκε. Η αγροοικολογία μπορεί να αλλάξει πραγματικά την κατάσταση, χωρίς να δέχεται τα ψίχουλα που της πετάει το σύστημα.»
«Ιστορίες όπως αυτή του Yacouba συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο – συμπλήρωσε η Anuradha Mittal – οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί γυρίζουν παντού λέγοντας στους αγρότες τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν. Όμως υπάρχει αντίσταση, δεν έχουν νικήσει ακόμα και δεν μπορούν να μας επιβάλουν τίποτα, αν ο καθένας από εμάς κάνει αυτό που πρέπει. Πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε μόνο ως καταναλωτές, αποκομμένοι από αυτόν που καλλιεργεί ό,τι τρώμε. Θα πρέπει να συνδεθούμε με το σύστημα παραγωγής τροφίμων. Το 80% των τροφίμων που καταναλώνονται στις αναπτυσσόμενες χώρες προέρχεται από παραγωγούς μικρής κλίμακας· πιστεύετε, αλήθεια, πως κάποιοι με λευκές ποδιές κλεισμένοι στα εργαστήρια είναι εκείνοι που θα θρέψουν τον κόσμο; ».
Πηγή:ellogos

Share this:

  • Tweet
  • Email

Related

Category: Απόψεις, Αρχείο ΆρθρωνBy apokoinou11/10/2016Leave a comment
Share this post

Author: apokoinou

Post navigation

PreviousPrevious post:Το πνεύμα του καλλιτεχνικού καπιταλισμούNextNext post:Πρόοδος: H Tελευταία Δεισιδαιμονία

Related posts

Πώς το Black Mirror εφαρμόζεται στην Κίνα
10/01/2019
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΙΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»
08/01/2019
Η Γη δεν θα σωθεί με καλύτερου (οικολογικού) είδους ποτηράκια καφέ μιας χρήσης
31/12/2018
Γαλοπούλα η φιλόσοφος
23/12/2018
Γνώση: ύβρις ή αρετή;
18/12/2018
Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων και τα πολιτικά ζητήματα που μας θέτει
18/12/2018

You must log in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Recent Posts
  • Αποανάπτυξη-Εργασία-Οικονομία-Θεσμικές Αλλαγές
  • Με αφορμή τις τοπικές εκλογές:Με ποιές ρεαλιστικές πολιτικές στις τοπικές κοινωνίες θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε την ευζωία των “πολλών”
  • Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ –ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗΣ-ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ στη διαδικασία παραγωγής και διανομής της τροφής
  • Κάλεσμα στην “Αποκοινού” συνέλευση 17-19 Μαϊου
  • Για την Kοινότητα των κοινοτήτων
Recent Comments
  • Δημήτρης on Το ιδιωτικοποιημένο άτομο
  • Anonymous on Hello world!
  • wireless on ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
  • ALEXANDROS on Η πολιτική απάθεια ως σύμπτωμα
  • ThemeNectar on The Field
Archives
  • October 2019
  • May 2019
  • April 2019
  • February 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • November 2018
  • October 2018
  • September 2018
  • August 2018
  • July 2018
  • June 2018
  • May 2018
  • April 2018
  • March 2018
  • February 2018
  • January 2018
  • December 2017
  • November 2017
  • October 2017
  • September 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • December 2016
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013
  • October 2013
  • September 2013
  • August 2013
  • July 2013
  • June 2013
  • May 2013
  • April 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013
  • December 2012
  • November 2012
  • October 2012
  • September 2012
  • August 2012
  • July 2012
  • June 2012
  • May 2012
  • April 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • January 2012
  • December 2011
  • November 2011
  • October 2011
  • September 2011
  • August 2011
  • July 2011
  • June 2011
  • May 2011
  • April 2011
  • March 2011
  • February 2011
Categories
  • Books
  • Food for thought
  • Topika_Kinimata
  • Uncategorised
  • Uncategorized
  • Video
  • Απόψεις
  • Αρχείο Άρθρων
  • Βιβλιογραφία
  • Βιντεοθήκη
  • Εκδηλώσεις
  • Συνέλευση
  • Συνεντεύξεις – Τύπος
  • Χωρίς κατηγορία
Meta
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org
Apokoinou team. Powered by Ecogaia

loading Cancel
Post was not sent - check your email addresses!
Email check failed, please try again
Sorry, your blog cannot share posts by email.
 

Loading Comments...
 

You must be logged in to post a comment.